مقایسه میان میزان بیان پروتئین لنفوم سلول B2 در مبتلایان به سرطان سلول سنگفرشی دهان با درجه تمایز آسیب شناسی این بیماری و وروکوز کارسینوما

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 805

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

AMSMED20_040

تاریخ نمایه سازی: 22 مهر 1398

چکیده مقاله:

سابقه و هدف:90 درصد موارد سرطان دهان شامل سرطان سلول سنگفرشی می باشد که در خلال دو مرحله بیولوژیک مهم پیشرفت می کند. نخست از دست رفتن چرخه سلولی که باعث افزایش تکثیر و کاهش آپوپتوز می شود و مرحله دوم شانل افزایش میزان تحرک سلول می باشد. وروکوز کارسینوما گونه نادری از سرطان سلول سنگفرشی است که تفاوت کلینیکوپاتولوژیک فراوانی با این سرطان دارد. لنفوم سلول (B (Bcl22 یک پروتئین ضدآپوپتوتیک می باشد که نشانگر مهمی برای بسیاری از بدخیمی ها است. هدف از انجام این مطالعه مقایسه میان میزان بیان پروتئینBcl2در مبتلایان به سرطان سلول سنگفرشی دهان با درجه تمایز آسیب شناسی این بیماری و وروکوز کارسینوما می باشد. مواد و روش ها:در این مطالعه مقطعی و تحلیلی گذشته نگر، با روش نمونه گیری از دسترس در سال های 1395 تا 1397 در شهر اصفهان، تعداد 34 نمونه از بلوک های پارافینی ثابت شده با فرمال ین سامل 10 نمونه تشخیص داده شده کارسینومسلول سنگفرشی دهان با درجه تمایز کم، 14 نمونه تشخیص داده شده کارسینومسلول سنگفرشی دهان تمایز یافته، 10 نمونه تشخیص داده شده وروکوز کارسینوما و 14 نمونه مخاط نرمال دهان به عنوان گروه کنترل تهیه و با روش ایمونوهیستوشیمی رنگ آمیزی گردید. سپس نمونه های رنگ آمیزی شده توسط دو پاتولوژیست مجزا از نظر بیان پروتئینBcl2 مورد بررسی قرار گرفت. بیان کمتر از %5 بعنوان بیان منفی، %6-25 بعنوان بیان +1، % 26-50 بعنوان بیان +2، 51-75 بعنوان بیان +3 و بیشتر از 76 بعنوان بیان +4 در نظر گرفته شد. نتایج با استفاده از آزمون های آماری آنووا یکطرفه و کای اسکوئر در نرم افزار آماری SPSS نسخه 16 تحلیل شدند. سطح معنی داری P<0/05 در نظر گرفته شد. یافته ها:در این بررسی میزان بیان پروتئینBcl2در سه گروه کنترل، کارسینومسلول سنگفرشی دهان تمایز یافته و ورکوز کارسینوما کمتر از %5 بود. از تعداد 10 نمونه کارسینومسلول سنگفرشی دهان با درجه تمایز کم، 80 درصد بیان کمتر از %5، 10درصد بیان (+2) و 10 درصد بیان Bcl2 +4 را نشان دادند. میزان بیان پروتئین Bcl2 در گروه کارسینومسلول سنگفرشی دهان با درجه تمایز کم به طور معنی داری کمتر از سه گروه دیگر بود .(P=0/04) همچنین بیان این پروتئین در وروکوز کارسینوما تفاوتی با کارسینومسلول سنگفرشی دهان با درجه بدخیم کم وجود نداشت .(P> 0/05) نتیجه گیری:با استفاده از نتایج این مطالعه به نظر می رسد همراه با افزایش درجه بدخیمی کارسینومسلول سنگفرشی دهان، میزان بیان ایمونوهیستوشیمی Bcl2 به عنوان مارکر ضدآپوپتوز افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

نادر کلباسی

استادیار، گروه آسیب شناسی فک ودهان، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان ، ایران

نوشین افشارمقدم

استاد، گروه پاتولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان،اصفهان ، ایران

فرزانه رضایی فر

دانشجوی دندانپزشکی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان ، ایران

ثنا انصاری

دانشجوی دندانپزشکی، دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان ، ایران