بررسی ارتباط اضطراب مادران دارای کودک بیمار با رفتارهای حمایت گرانه پرستاران در بخش اطفال بیمارستان امام حسن(ع) شهر بجنورد

بررسی و هدف: اضطراب، وضعیت تحریک تشدید شده هیجانی است و به عنوان یکی از متداول ترین و شایعترین مشکلات روانی افراد می باشد. بستری شدن های مکرر یا طولانی مدت ممکن است اثرات منفی روی سلامت روانی کودکان داشته باشد و خطر مشکلات عاطفی و رفتاری طولانی مدت را برای آن ها به همراه می آورد. از این رو با توجه به اهمیت درک بروز واکنش های روانی در خانواده به دنبال بستری شدن کودکشان در بیمارستان و عدم بازیابی چنین مطالعه، این مطالعه به منظور بررسی میزان اضطراب مادران دارای کودک بیمار بستری و ارتباط آن با رفتارهای حمایت گرانه پرستاران در بخش اطفال بیمارستان امام حسن (ع) بجنورد انجام خواهد شد. روش بررسی: در این پژوهش مقطعی از نوع توصیفی- تحلیلی که برروی 60 مادر دارای کودک بیمار بستری در بخش اطفال بیمارستان امام حسن (ع) در سال 1398مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار مطالعه شامل پرسشنامه اطلاعات فردی، پرسشنامه اضطراب اشپیل برگر( مقیاس اضطراب اشکار و پنهان) و چک لیست حمایت های عاطفی پرستاران از مادران بود پایایی و روایی پرسشنامه رفتار حمایتگرانه در مطالعات قبلی به تایید رسید است، پایایی درونی این پرسشنامه را با ضریب آلفای کرونباخ با شرکت 20 مادر 0/9 بدست آوردند. داده ها توسط نرم افزار SPSS ویرایش 16 با استفاده از آزمون ها ی آماری توصیفی و استباطی با سطح معنی داری P<0/05 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها : در این پژوهش 48 نفر((% 80 خانه دار بودند، میانگین سنی مادران حاضر در این پژوهشی 28/08±6/71 بوده. 50 نفر از ( (%90/9 مادران متاهل بودند. 43/3 درصد آن ها دارای مدرک تحصیلی زیر دیپلم، 35/5 درصد مدرک دیپلم، 9/1 درصد مدرک فوق دیپلم و 12/1 درصد مدرک لیسانس و بالاتر دارند. نمره زیر مقیاس اضطراب5 آشکار STAI بین 34 تا 64 با میانگین 47/9 ± 6/4 و زیر مقیاساضطراب5 پنهان STAI بین 20 تا 54 با میانگین 41/81 ±11/82 بود. میانگین و انحراف معیار نمرات پرسشنامه رفتار حمایتگرانه پرستاران با مادران برابر 64/75 ± 23/83 بود. میانگین نمرات مقیاس اضطراب آشکار توزیع نرمال((P> 0/005 و نمره آزمون کولموگروف- اسمیرنوف 0/93 بود، بااستفاده از آزمون تی زوجی نمره رفتار حمایتگرانه پرستاران با اضطراب اشکار رابطه معنی دار آماری نداشت((P> 0/005 در حالی نمرات مقیاس اضطراب پنهان توزیعی نرمال نداشته و با استفاده از آزمون ANOVA که رفتار حمایتگرانه با اضطراب پنهان مادران رابطه معنی دار آماری دارد داشت.((P<0/005 نتیجه گیری: نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که مادران اضطراب پنهان متوسط و بالایی را گزارش کرده اند درحالی که آن را بروز نمی دهند و این عامل ممکن است اثرات منفی روی سلامت روانی کودکان و مادران داشته باشد لذا پیشنهاد می شود از روش های نوین جهت کاهش این اضطراب می توان استفاده نمود تا بدین صورت بتوان گامی موثر در جهت بهبود وضعیت سلامت روان مادران و ارتقای وضعیت سلامت روان کودک و خانواده برداشت. از این رو رفتار حمایتگرانه پرستاران می تواند سبب کاهش بروز واکنش های روانی در خانواده به دنبال بستری شدن کودکان گردد.

کلیدواژه ها:

اضطراب مادران ، رفتارهای حمایت گرانه