بررسی موانع توسعه بانکداری الکترونیکی در بانک صادرات ایران با استفاده از روش های فازی

یکی از مهمترین پدیده های عصر حاضر که به عصر فناوری ارتباطات واطلاعات مشهور است، به و جود آمدن تغییرات شگرف درحوزه بانکداری سنتی 1 می باشد. در سه دهه اخیر با ظهور اینترنت به عنوان یک کانال ارتباطی و دسترسی تعداد زیادی از مردم به آن،مشتریان بانک ها توانسته اند از طریق بانکداری الکترونیکی 2 به حسابهای خود دسترسی داشته باشند و آن را مدیریت نمایند. اجتناب ناپذیر است که بر سر راه توسعه و پیاده سازی موفقیت آمیز بانکداری الکترونیکی موانع و مشکلاتی وجود داشته باشد. در این مقاله موانع موجود برای توسعه بانکداری الکترونیکی در چهار شعبه سرپرستی بانک صادرات ایران در شهر تهران بر پایه یک مدل مفهومی(که قبلا توسط خبرگان این حوزه مورد تایید قرار گرفته بود) مورد مطالعه واقع شد و سپس این چهار گزینه طبق معیارهای برآمده از این مدل با کمک روش تاپسیس فازی 3 اولویت بندی شدند. برای این منظور، پرسشنامه هایی که تمامی ابعاد معیارهای مدنظر را تحت پوشش قرار می داد تهیه و توسط کارشناسان و مدیران بانک صادرات تکمیل شد. پس از تجزیه و تحلیل داده ها برای تعیین رتبه بندی گزینه ها به لحاظ وجود عوامل مشکل ساز برای توسعه بانکداری الکترونیکی به کمک روش تاپسیس فازی، مشخص گردید که در بین این چهار شعبه بانک صادرات، بانک صادرات شعبه سرپرستی جنوب در جایگاه اول، شعبه سرپرستی غرب درمقام دوم، شعبه سرپرستی شرق در جای سوم و در آخر شعبه سرپرستی مرکز واقع شده اند. به بیان دیگر، شعبه سرپرستی جنوب دارای بیشترین شباهت به درجه مطلوب و پس از آن با فاصله، شعبات سرپرستی غرب و شرق جای گرفته اند.

کلیدواژه ها:

بانکداری الکترونیکی ، بانکداری اینترنتی 4 ، بانکداری مجازی 5 ، موانع توسعه بانکداری الکترونیکی ، روش تاپسیس فازی