تعیین سطح بهینه ذخایر ارزی ایران در رویارویی با بحران های اقتصادی

وقوع بحران های مالی منطقه ای و بین المللی در سه دهه اخیر رشد فزاینده ای داشته است.از سویی باتوجه به بالا بودن هزینه تجمیع ذخایر ارزی، کشورها سعی در بهینه کردن سطح ذخایر ارزی خود دارند. مدل جیین برای کشورهای درحال توسعه، سطحی از ذخایرارزی را نسبت به تولید ناخالص داخلی آنان به دست آورده است. یکی از متغیرهای مهم در این مدل تعیین احتمال وقوع بحران به دلیل توقف ناگهانی سرمایه خارجی است. این متغییر به کمک چهار متغیر توضیحی به نام های نرخ موثر ارز واقعی، نسبت بدهی عمومی بهGDPاقتصاد باز نسبت واردات، صادرات و سرمایه بهGDPو نرخ رشد اقتصادی برآورد می گردد. باتوجه به پایین بودن جریان سرمایه خارجی در ایران از آنجاییکه مهمترین منبع ورود ارز به کشور درآمدهای نفتی می باشد، تغییرات درآمدهای نفتیبعنوان وقوع بحران تعریف می شود. بنابراین ما در این پژوهش کاهش پنج درصدی نسبت درآمد نفتی به تولید ناخالص داخلی را بعنوان وقوع بحران مالی توقف سرمایه درنظر می گیریم و برای دوره1392-1359 مطالعه می کنیم.همچنین جهت برآورد احتمال وقوع بحران علاوه بر چهار متغیر توضیحی اولیه، نسبت اعتبارات داخلی تخصیص داده شده به بخش خصوصی از طریق بانک به GDP و نسبت نقدینگی بهGDPنیز اضافه شده است.نتایج نشان می دهد، تجمیع ذخایر ارزی ایران کمتر از سطح برآورد شده در مدل جیین می باشد. اما با معیارهای ارائه شده ازجمله قانون گرین اسپن، مطابقت دارد.

کلیدواژه ها:

ذخایر ارزی بین المللی ، بحران های مالی