رهیافتی تحلیلی بر رویکرد اخلاقی،فرهنگی امام حسین (ع)

تجربه بشر در هزاره سوم بیانگر این است که سطحی نگریهای منبعث ازتفکرات و اندیشه های ماتریالیستی وغیرالهی، تربیت انسان را به بیراهه کشانده است، در حالی که در تربیت الهی هدف آموزش و هدایت آدمی به سوی فلاح و رستگاری است. لذا این کوشش علمی به بررسی تربیت دینی در سیره امام حسین (ع) پرداخته و به این نتیجه دست یافته که. هدایت و رشد انسانها در راستای تحقق حیات طیبه اهداف تربیتی دینی در واقعه عاشوراست که تحقق آنها زمینه ساز دستیابی به هدف غایی تربیت دینی یعنی قرب الهی خواهد بود. توکل، تسلیم و رضا در مفهوم پویا و سازنده و عبادت آگاهانه و عزت نفس که صلابت و اقتدار در برابر دشمنان را به همراه دارد از جمله آثار تربیت دینی تجلی یافته در سیره امام است که مبین نقش تربیت دینی در سازندگی درونی انسانهاست. از سوی دیگر توجه به تفاوتهای فردی انسانها در روند تربیت،عبادت، کل نگری مثبت،شجاعت، عمل گرایی و احترام به حقوق دیگران از جمله اصول تربیت دینی در سیره امام حسین (ع) محسوب می شود

کلیدواژه ها:

تربیت دینی ، رستگاری ، امام حسین علیه السلام ، سیره ، امام ، تربیت ، اسلام ، الگو ،