کاوش جلوه های تجلی آفتاب سیدالشهدا(ع)در آئینه قرآن پهلوی

با تأمل و تعمق در مضامین مثنوی این نکته روشن می گردد که: درعمق افکاروعقاید مولوی و گفته های اوجنبه ای ازهواخواهی علی (ع) خاندان پیغمبراکرم (ص)وجوددارد که میتوان آن را با اساس و پایه اصلی تشیع به معنی عام کلمه که مرادف با دوستی و معرفت حقیقی اسلام به مقام و منزلت امام علی ع واهل بیت عصمت الله اجمعین ایت تطبیق کرد همایی،1366:51-52 تاجایی که ضمن اظهارارادت به خاندان عصمت و طهارت دشمنی با این خاندان را درحدکفر وارتداد می شمارد همچنین ازسوی دیگر چنانکه همگان نیز براین نکته واقفند مثنوی مولانا مشحون ازتاثیر پذیری های گوناگون ازقران و احادیث است و تجلی قران و حدیث دراین اثرجاودان به اوج خود می رسد و این بهره گیری واثرپذیری علاوه براینکه نشانه دانشمندی وروشنفکری شاعرشمرده میشود قداست و حرمت خاصی نیز به سروده اوبخشیده است و به همین جهت سخن اورا برای مردمی که به قران و حدیث به دیده حرمت می نگرند ارجمندتر وپذیرفتنی تر ساخته است و ازاین میان باتوجه به موضوع بحث ما بهره گیری ها و اثرپذیری ها ازکلام نورانی حضرت امام حسین ع را که دراین کتاب بزرگ تجلی یافته است باز مینماییم

کلیدواژه ها:

خارجی ، گوشوار ، گوش ، شهادت