تولید ملکه های بومی در واحد های بیش از 100کلنی

ملکه های جوان و سالم عامل اصلی تولید عسل در زنبورستان ها است. آشنایی به اصول پرورش زنبور عسل وداشتن اطلاعات از ژنتیک واصلاح نژاد آن کمک قابل توجه در امر پرورش ملکه می باشد . با توجه به عدم نژادهای اصلاح شده در کشور و نبود هیبرید های مشخص ومعین تنها راه چاره تامین ملکه های مورد نیازاز طریق به گزینی بوسیله زنبورداران است. هدف مقاله حاضر تامین ملکه ها با کاربرد کندوهای کهنه وپارچه های مستعمل زنبوزرستان و با حداقل هزینه ها با استفاده از عمل به گزینی توسط زنبوردارا ن می باشد. جهت رسیدن به ملکه های مورد نظر واحدهای بومی آشنایی اولیه با کندوهای مادری، پرستار یا شروع کننده، نوکلئوس یا کندوهای جفتگیری ، زنبوران نر و جدول کار زمانی پرورش ملکه اجتناب ناپذیر خواهد بود. بنابراین در زنبور ستانهای بالاتر از یک صد کلنی، تجربه اصول پرورش زنبور و فراهم کردن 10 الی 12 کندوی کهنه و کارکرده براحتی امکان پذیر است. اگر تعویض ملکه در واحد های بومی ازهر دو سال یکبار انجام گیرد زنبوردار با کمترین هزینه ها جهت تولید 50 ملکه به هدف خود خواهد رسید.

کلیدواژه ها:

واحد 100 ، پرورش ملکه ، ملکه بومی ، همایش ارسباران