بررسی جایگاه پیاده راه در توسعه پایدار شهری

امروزه کیفیت و جذابیت فضاهای عمومی شهری به یکی از مهمترین سنجه های توسعه یافتگی بدل گردیده است. در این میان،پیاده راهها بدلیل قابلیت های خاص خود در ایجاد فرصت تعاملات اجتماعی و نیز به عنوان پهنه هایی چند عملکردی از نقشی اساسی برخوردارند. در این پژوهش تلاش شده تا نقش پیاده روی به عنوان گونه پاک ترابری و پیاده راه ها به عنوان بستر اصلی این شیوه جابجایی، از ابعاد مختلف تأثیرگذارِ مستقیم یا غیرمستقیم همچون سلامت جسمی و روحی، مسائل اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی در ایجاد توسعه پایدار مورد بررسی قرار گیرد. که در نتیجه می توان گفت پیاده روی به دلیل تحرک اشخاص و امکان برخورداری از هوای آزاد دارای منافع فراوانی جهت سلامتی فیزیکی انسان بوده و با حذف آلاینده های ناشی از جابجایی با ماشین سبب افزایش کیفیت هوا و پایداری زیست محیطی گشته و همسازی بسیاری با اصول حمل و نقلپایدار ایجاد می نماید. پیاده راه ها نیز سبب افزایش کنش متقابل اجتماعی شده و زمینه ساز ارتباط اجتماعی و ایجاد پیوندهای پایدار اجتماعی گشتهو همچنین به خاطر امکان بسترسازی حرکت های جمعی و راهپیمایی ها، زمینه ساز پویش های مدنی و مطالبات دموکراتیک و عادلانه اجتماعی می گردد

کلیدواژه ها:

پیاده روی ، پیاده راه ، تعامل اجتماعی ، توسعه پایدار ، محدوده های پیاده