بررسی و تحلیل زمینه گرایی در معماری بومی با تاکید بر کاربردتکنولوژیهای جدید در عصر جهانی سازی

شهر محصول دوره های تاریخی متعدد و حاصل روابط خاص میان وجوه اجتماعی، فرهنگی، انسان شناسی، جغرافیایی و اقتصادی است و معماری امروز نیز در آینده بخشی از تاریخ شهرها خواهد بود. آنچه که در ادامهاستمرار حیات بانشاط و پرشور یک شهر لازمست تطابق ظرف )محیط( با مظروف )انسان( در یک روند تاریخی است. اخیرا بدلایل مختلف این سازگاری برهم خورده و گونه ای از ناهمگونی را رقم زده است . هدف این مقاله ارائه تعاریفی روش از زمینه به عنوان بستر قرارگیری آثار معماری و فهم درست از فلسفه تکنولوژی و کاربرد آن در معماری متناسب با ویژگیهای محیطی است. نتایج نشان دهنده آنست که توجه به شخصیت محیط و الهام از آن نفی کننده خلاقیت نیست و تکنولوژیهای جدید به عنوان یکی از وجوه معماری می تواند خود را با ویژگیهای فرهنگی ، اجتماعی و محیطی سازگار نموده ، تداوم تاریخ و هویت شهر را تسهیل نماید

کلیدواژه ها:

زمینه ، شخصیت شهر ، خلاقیت ، اثر ، وحدت ، کلیت ، تداوم