تأثیر اقلیم در شکل گیری بافت کهن شهر سمنان

معماری به عنوان یکی از بزرگترین دستاوردهای فرهنگی بشر در میان اقوام مختلف با اقلیم های متفاوت و دارای فرم ، کاربری ها و رنگ های گوناگون است که تلاش نموده است با ایجاد وحدت و یکپارچگی در عناصر مختلف و سازگاری با محیط نسبت به فراهم آوردن آسایش ساکنیناقدام نماید. در معماری سنتی ایران ساختمان بر اساس موقعیت جغرافیائی اش از طریق اجرای نمونه های مختلف سقف ، کاهش سطوح خارجی دربرابر تابش مستقیم آفتاب ، ایجاد سایه بان های متناسب با هر منطقه ، اجرای بادگیر ها ، زیرزمین ها ، حیاط مرکزی و انتخاب مصالح مناسب برای ساختمان چنان با محیط خارج مقابله می کند که بهترین شرایط آسایش را در فضای داخلی بدون استفاده از تکنولوژی های پیچیده امروزی امکان پذیر می سازد . در این مقاله تلاش شده است با مطالعه در نحوه شکل گیری بافت تاریخی و کهن شهر سمنان به شناسائی و معرفی این روشها و تکنیک های بکار برده شده در خلق معماری این اقلیم گرم و خشک پرداخته شود تا حتی المقدور بتوان با معرفی این روش ها معماران معاصر را تشویق به طراحی معماری همساز با اقلیم و استفاده بهینه از منابع طبیعی هر منطقه در طراحی بناها و ساختمانهای امروزی نمود

کلیدواژه ها:

معماری سنتی ، معماری همساز با اقلیم ، تکنیک های ساخت ، مصالح بومی ، بافت تاریخی سمنان