بازیابی کارکردهای معماری سنتی در معماری دوره معاصر

معماری اسلامی همواره در طی ادوار گذشته یکی از غنی ترین سبکهای معماری بوده است، تنوع گرایی، کثرت گرایی و تعدد دیدگاهها از اصلی ترین شاخصه های معماری معاصر ایران در دهه اخیر است. گرایش به سمت دیدگاه جهانی در معماری، جدایی و انفصال از گذشته را به همراه دارد. دوران معماری معاصر ایران همواره تلاش بر این داشته که همزمان با حضوری شاخص در معماری جهان، ادامه دهنده معماری سرزمین کهن خویش باشد. اما بدلیل نفوذ سبکهای نو و غربی در معماری ایران تاثیر معماری ایرانی-اسلامی بسیار کمرنگ شده به نحوی که کمتر شاهد آن هستیم و این حرکت هنوز در مسیر واقعی خود قرار ندارد، هرچند که می توان برخود بالید که رسیدن به هدف نهایی با استمرار تحقق خواهد یافت. همچنین بدلیل عدم استفاده درست از تجارب ارزشمند تاریخی در حوزه معماری و حضور جریانهای تاثیرگذار در معماری معاصر مشکلات زیادی در زمینه پیشرفت و نحوه ساماندهی آن بوجود آمده است. از بین رفتن ارزشهای معماری بومی بصورت کالبدی موجب حذف برخی از کارکردهای آن در معماری معاصر شده است و بازیابی کارکردها یک مسئله اساسی بشمار می رود که در این مقاله تلاش گردیده که این کارکردها بازشناسی و مورد بررسی قرار گیرد و با درک کامل از ارزشهای معماری بومی آنرا به زندگی معاصر انتقال داد.