تعیین میزان جذب دی اکسید کربن (CO2) دریک هکتار صنوبرکاری درشهرستان خرم آباد

امروزه با توجه به افزایش فزاینده دی اکسیدکربن در جو و راهکار کاهش آن، ذخیره آن از طریق ذخایر جنگلی مورد توجه قرار گرفته است. اکوسیستم های جنگلی قابلیت زیادی جهت ذخیره کربن به صورت چوب و سایر مواد آلی دارند و می توانند از طریق افزایش زیتوده و تجمع مواد آلی، سبب کاهش گازکربنیک در فضا شوند. افزایش غلظت این گازها بخصوص گاز دی اکسیدکربن که ناشی از عواملی مانند سوختهای فسیلی، جنگل زدایی و انجام فعالیت های کشاورزی است باعث بروزخشکسالی و سیل های خانمان برانداز شده است. آلاینده ایی مانند دی اکسید کربن رامی توان عامل اصلی آلودگی کره زمین دانست و امروزه یکی از مهمترین عوامل تخریب محیط زیست بحساب میآید. مفهوم گرمایش جهانی فقط به افزایش دمای کره زمین ختم نمی شود، بلکه اثر تغیرات اقلیمی و پیامدهای ناشی از آن بسیارنگران کننده است. از صنوبرها علاوه به تولید چوب میتوان با هدف ایجاد فضای سبز و چشم انداز و منظر و تولید علوفه جهت دام بکار گرفته شوند و مهمتر اینکه به عنوان گونههای مبارز با آلودگی هوا و برای جذب دی اکسید کربن هوا استفاده کرد. مطالعه پیش رو بر روی یک توده جنگل کاری شده صنوبر پنجساله در شهرستان خرمآباد انجام گرفت مشخص کردکه دریک هکتار صنوبر طی پنج سال حدود 35 تن گاز دی اکسید کربن جذب شده است.

کلیدواژه ها:

جنگل کاری ، دی اکسید کربن ، صنوبر ، گازهای گل خانه ای