توسعه شهری پایدار در راستای بهره گیری از حمل ونقل همگانی؛(نمونه موردی شهر همدان)

در جریان گسترش شهرنشینی وتوسعه شهری بخش حمل ونقل بطور همزمان دارای دو نقش کلیدی ومهم تأثیرگذاری و تأثیرپذیری بر روند توسعه بوده است.که بایستی متوازن وهمسو با سایر بخش های اقتصادی،اجتماعی وزیست محیطی گسترش یابد.یکی از ضروری ترین نیازهای هرجامعه در کنار توسعه اقتصادی واجتماعی موضوع توسعه صنعت حمل ونقل و بهبود کارایی سیستم های حمل ونقل می باشد.در سالهای اخیر افزایش مصرف بالای انرژی،افزایش آلودگی های هوا وصوتی،ضعف در برنامه ریزی اتلاف وقت وکاهش ایمنی در حمل ونقل شهری سبب گردیده که مفهوم حمل ونقل پایدار تبدیل به چشم انداز این بخش در اکثر شهرها از جمله همدان گردد.بنابراین همگام با رشد پایدار در زمینه توسعه فضای شهری،نقش وجایگاه مدیریت سیستم های حمل ونقل به عنوان یکی از ساخت های اصلی توسعه پایدار شهری مطرح می گردد.دراین مقاله تأکید بر ضرورت بهره گیری از مدیریت سیستم های حمل ونقل شهری به منظور نیل به اهداف توسعه پایدار شهری با شناسایی عوامل عملکردی،زیست محیطی(مصرف انرژی)،ترافیکی(اختلال در جرایان ترافیک،ایمنی وسهولت دسترسی،ظرفیت سیستم های ریلی)،اقتصادی (هزینه های ساخت وبهره برداری سیستم های حمل ونقل شهری،مدت زمان اجرا)؛ومقایسه آنها با شرایط،امکانات وتوانایی موجود در شهر همدان جهت دستیابی به حمل ونقل پایدار اقدام نمود.یافته های تحقیق نشان می دهد که سیستم قطار سبک شهری با اغلب شاخص های پایداری در شهر همدان هم سو بوده وباعث کاهش مشکلات ترافیکی باتوجه به صرف هزینه وزمان اجرا کمتر می گردد.

کلیدواژه ها:

حمل ونقل پایدار ، حمل ونقل ریلی ، توسعه پایدار ، شهر همدان