بررسی عناصر پایداری اکولوژیکی بکار گرفته شده در حمام های سنتی اردبیل (دوره صفویه)

در مراحل اولیه رویارویی معماران با مسئله پایداری تنها منطق همسازی با طبیعت مورد توجه قرار گرفت که خود مسأله حفظ طبیعت و محیط زیست جهانی و نیز حفظ اثر معماری در سیستم اکولوژی جهانی را با رویکردهای ماندگاری معماری و پایدار ماندن منابع انرژی در زمین را شامل می گردد. در کشور ما مناطق اقلیمی متفاوت و شرایط آب و هوایی در فصول سال مختلف می باشد، معماری سنتی راه حل ها و شیوه های منطقی جهت فراهم نمودن شرایط آسایش انسان را ابداع نموده است. در بررسی بناهای سنتی و بومی، استفاده از انرژی های تجدیدپذیر همچون جریان هوا، نور، حرارت آفتاب و .... در ساخت و سازها مدنظر سازندگان بوده است، همچنین سعی شده است تا ساخت بنا کمترین تأثیر منفی را بر محیط زیست داشته باشد. در این مقاله سعی گردید تا عناصری که باعث ایجاد پایداری اکولوژیکی در حمام های سنتی شهر اردبیل در دوره صفویه شده بررسی شود. روش تحقیق موردنظر کمی است که در غالب شیوه توصیفی و سپس همبستگی - همخوانی مورد مطالعه قرار گرفت. الگوهای حمام های سنتی متغیر مستقل و پایداری اکولوژیکی متغیر وابسته می باشد. جمع آوری اطلاعات و داده ها ابتدا به صورت کتابخانه ای و سپس بصورت مطالعات میدانی بصورت بازدید از حمام های سنتی دوره صفویه اردبیل بوده است. نتایج پژوهش حاضر نشان از آن دارد که یکسری عناصر ثابت در حمام های سنتی از جمله ساختارهای مستحکم و تناسبات همگن با توجه به نوع فعالیت های فضاهای مختلف و استفاده بهینه از منابع طبیعی منطقه و جلوگیری از هدر رفتن انرژی های تجدیدناپذیر باعث ایجاد پایداری اکولوژیکی در حمام های سنتی اردبیل در دوره صفویه شده است.

کلیدواژه ها:

حمام های سنتی ، پایداری اکولوژیکی ، الگوی اقلیمی ، دوره صفویه ، اردبیل