رابطه فرهنگ، هویت و منظر شهری در معماری

معماری و شهرسازی هر کشور، بازتاب شرایط ذهنی آن جامعه است. نابسامانی و اغتشاش حاکم بر منظر شهری امروزه در شهرهای ما کاملاً مشهود است. اگرچه منظر شهری منحصراً به نماهای ساختمان هایی یک شهر باز نمی گردد، ولی به علت اینکه نما یکی از پرنوسان ترین عناصر تأثیر گذار بر کیفیت بصری بنا و در نتیجه کیفیت فضاهای شهری است و در میان سایر عناصر مناظر شهری تأثیر پذیرترین عنصر از تصمیم های طراحانه معماران و طراحان شهری به شمار می رود، یکی از مهمترین عناصر منظر و پراهمیت ترین موضوعات مورد بحث میان معماران و طراحان شهری می باشد. در بسیاری از شهرهای بزرگ جهان، ضوابط و مقررات ویژه ای در ارتباط با سیما و کالبد شهر وجود دارد که به هماهنگی نمای بیرونی ساختمانها و محیط شهری از جنبه های مصالح سبک، مناسب و مقاوم، فضای پرو خالی، رعایت اصول هماهنگی و تناسبات و ... می پردازند. احساس رمز گرایانه، اسطوره پردازی، نشانهگرایی و نماد پردازی انسان موجب گردیده که وی در فضای شهری به منظور بیان یکی دیگر از نیازهای درون خود (نشانه پردازی و نمادگرایی) به ایجاد علائم و المان های ذهنی و عینی در شهر به مثابه یک کلیت واحد بپردازد، علاوه بر ایجاد یک محیط پاسخده موجبات خوانایی، غنای حسی و ... را فراهم آورد. نشانه شناسی می آموزد، که در جهانی از نشانه ها زندگی می کنیم و هیچ راهی برای فهم چیزها جزء از طریق نشانه و رمزگانی که این چیزها در آن سامان یافته اند نداریم. آنچه که در مورد این نشانه و نمادها، که نقش غیرقابل انکاری در شکل گیری هویت فردی و جمعی شهروندان دارد، قابل توجه است تعاریف گوناگون در میان افشار فرهنگی مختلف است. هدف از این نوشتار استخراج اصول و راهکارهای مؤثر بر ارتقاء ارزش های زیبایی شناسی نماهای شهری، رابطه فرهنگ، هویت و همچنین ارتباط آن در ایجاد فضایی پویا و سرزنده در شهر است. روش تحقیق بکارگرفته شده در این نوشتار استفاده از روش تحقیقی، توصیفی- تحلیلی و برداشت های میدانی و کتابخانه ای است.

کلیدواژه ها:

منظر شهری ، هویت شهری ، نمای شهری ، فرهنگ ، شهرسازی