چیستی و چرایی گردشگری در روستای خشگناب ( زادگاه شهریار )

در مناطقی مانند مناطق روستایی که هنوز از نظر اجتماعی و اقتصادی به شدت سنتی هستند شناخت جنبه های اجتماعی و ابعاد گوناگون گردشگری بسیار سرنوشت ساز و مهم به شمار می روند و اگر گردشگری به خوبی و با عنایت به مسائل اجتماعی، برنامه ریزی توسعه و اداره شود به منافع اجتماعی فرهنگی متعددی خواهد انجامید. میزبانی منطقه خشگناب از جامعه گردشگری سابقه تاریخی نداشته است و تاریخ آن تنها مربوط به زمانی است که اشعار شهریار توانست در دل مردم جای کرده و روستای خشگناب را مورد توجه عمومی قرار دهد. باین حال فرهنگ میزبانی و میهمان پذیری باعث بوجود آمدن نوعی فرهنگ مطلوب میزبانی در آنجا گردیده است. جهت انجام این تحقیق ، با توجه به میدانی بودن آن ، از روش های توصیفی برای دست یابی به ادبیات تئوریک موضوع وهمچنین روش های پیمایشی ( میدانی، مصاحبه ) بصورت توامان استفاده گردیده است. در این مقاله، اثرات گردشگری بر روی محیط زیست ، عوامل اقتصادی واجتماعی و کالبدی ( ارکان توسعه پایدار ) روستای خشگناب را مورد بررسی قرار داده و در قالب نقاط قوت وضعف، فرصت و تهدیدات در ارتباط با توسعه پایدار روستایی به دست آوردیم. یافته ها ی این مقاله نشان می دهد که تسهیلات و تجهیزات گردشگری روستای خشگناب فاقد هر گونه تجهیزات و یا تسهیلات بوده است و با معیارهای توسعه پایدار روستایی همخوانی ندارد.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، توسعه پایدار ، توسعه روستایی ، خشگناب