بررسی تحولات ورودی منازل شهر بابل از نگاه منظر شهری ( نمونه موردی : ورودی خانه های قاجار و اویل پهلوی )

در سلسله مرتب طراحی خانه های مسکونی، فضاهای آستانه از مهمترین عناصر انتقالی به شمار می آیند که ورودی ها، بازشوها، فضاهای گذر و فضاهای تقسیم را شامل می شوند. از میان فضاهای مذکور، ورودی بنا به عنوان نقطه آغازین یک تحول مکانی، نقش مهمی در شکل گیری شخصیت بنا به عهده دارد و به نوعی معرف ذهنیت و فرهنگ ساکنان خانه می باشد. علاه بر نقش نمادین، ورودی ها کارکردهای دیگری را نیز دارا می باشند که از آن جمله می توان به نقش پیوندی، انتقالی، محرمیت آفرینی و ... اشاره کرد. در معماری سنتی ایران، ورودی ها از اجزاء و عناصر مختلفی مانند دروازه، تاق، آستانه، درگاه، هشتی، سکو و درب تشکیل می شدند اما با گذشت زمان و ایجاد تحولات سبکی، این فضا به شکل ساده تری درآمده است. در اواخر دوران قاجار و اوایل دوران پهلوی بر اثر افزایش ارتباط حکومت با غرب، تحولات فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی عمیقی در کشور روی داده است. این تحولات بر معماری و عناصر مختلف آن بویژه ورودی بناها تاثیر بسزایی داشته است. در این میان ورودی بناهای مسکونی شهر بابل نیز در مسیر این تحولات تغییرات ویژه ای را به خود دیده است. لذا این پژوهش در نظر دارد تا به شیوه تحلیل - توصیفی و روش جمع آئری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و میدانی ضمن شناسایی الگوهای شکل دهنده وروی های مذکور به خوانش کیفیات بصری هر یک از آنها بپرازد.

کلیدواژه ها:

آستانه ، ورودی ، دوره قاجار ، دوره پهلوی ، معماری مسکونی