ضرورت بهره مندی از معماری سبز در فضاهای آموزشی

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 490

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ARCHCONF03_268

تاریخ نمایه سازی: 8 آبان 1395

چکیده مقاله:

فطرت آدمی طوری آفریده شده که توانایی های بسیاری دارد و این توانایی ها بدون ارتباط با زیبایی های طبیعی که در زندگی شهری که همان فضاهای سبز می باشند به افسردکی و خمودی می گراید و بالطبع در پرتو بهره مندی از فضای سبز خلاقیت های انسان شکوفا می گردد. در این میان مؤلفه های اثرات گسترش در شهرها، به طور گوناگونی نظام زیستی همگان به خصوص آموزش و پرورش را می توانند مختل کنند. فضای سبز در محوطه های پرورشی یکی از عوامل مرثر در کاهش این اثرات بوده و به ویژه در رابطه با گرد و غبار و آلودگی های شیمیایی هوا نقش بسزایی دارد. فضای سبز هر منطقه، ریه های تنفس آن مکان ها به شمار می روند. توسعه فضای سبز، در کلیه مکانها به خصوص در فضاهای آموزشی و پرورشی، علاوه بر ایجاد محیطی زیبا برای استفاده کنندگان و کاهش آلودگی هوا، از راه جذب بیشتر گاز کربنیک و تأمین اکسیژن فراوان، در بهبود شرایط زیست محیطی، نقش مهمی را ایفا می کند. بنابراین توجه به کیفیات و خصوصیات گیاهان، نقش آنها در زیبایی، سالم سازی هوا و آرام بخشی رنگ سبز از نظر روانشناسی در روحیه همه مردم، بالاخص دانش آموزان می تواند ما را بر این دارد که از حداقل فضای موجود در تمامی مکان های آموزشی با کاشت گیاهان حداکثر استفاده را بنمائیم. با این توصیف در این مقاله برآنیم تا با بررسی ابعاد معماری سبز و اصول اساسی، به علل گرایش ایجاد رویکردی جدید و پایدار با عنوان معماری سبز بپردازیم. هدف اصلی مقاله ضمن معرفی این رویکرد جدید در طراحی فضاهای آموزشی، شناخت جایگاه معماری سبز در ایران و خارج از کشور می باشد.

نویسندگان

نگین شهابی

کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیرجند

فرید فروزانفر

دکترای معماری، عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیرجند