انرژی نهان و تولید دی اکسیدکربن در ساختمان های مسکونی ایران در مقایسه با کشورهای استرالیا و هند

امروزه یکی از راهکارهای توسعه پایدار، عدم استفاده از سوختهایفسیلی است. این امر علاوه بر اینکه کاهش گازهای گلخانه ای را بههمراه دارد، روند افزایشی گرمای کره زمین را نیز کند می کند. درصنعت ساختمان، انرژی نهان، مجموع انرژی های فاز تولید مصالحساختمانی میباشد، که از مرحله استخراج مواد اولیه تا حمل ونقلکالای پردازش شده را شامل می شود. در کشور ایران، استفاده ازسوختهای فسیلی در کارخانه های تولید مصالح ساختمانی، معادن وصنعت حمل ونقل، به دلیل قیمت بسیار پایین آن، بسیار رواج دارد،تولید و انتشار گازهای گلخانه ای از جمله دی اکسیدکربن، یکی از تبعاتاستفاده بیرویه از سوخت های فسیلی است. در این مقاله سعی بر آنشده است مقایسه تطبیقی بین مقادیر انرژی نهان و انتشار گازدی اکسیدکربن در فرآیند تولید مصالح ساختمانی در ایران با کشورهایهند و استرالیا صورت گیرد. روش تحقیق در این پژوهش، توصیفی –تحلیلی با رویکردی کیفی است. به عنوان نمونه موردی سازه ی یکساختمان مسکونی دو طبقه مورد بررسی قرار گرفته و مقادیر انرژینهان و انتشار دی اکسیدکربن، در ساخت آن به دست آمده است.مطالعات حاکی از آن است که در بین مصالح مختلف، انرژی نهان درفرایند تولید آجر در ایران در حدود 4.7 مگاژول بر کیلوگرم و دراسترالیا 2.5 مگاژول بر کیلوگرم می باشد، به عبارتی انرژی نهان درفرایند تولید آجر و به تبع آن تولید و انتشار گاز دی اکسیدکربن، درایران حدودا دو برابر استرالیا است.

کلیدواژه ها:

انرژی نهان ، دی اکسیدکربن ، انرژی نهفته ی فاز تولید ، ساختمان های مسکونی