تجلی اسماء الهی در معماری اسلامی

خداوند متعال، صمد و وجودی مطلق و بی نیاز از غیر استبنابراین در کمال حسن و زیبایی می باشد و هر زیباییدیگر که دیده شود از اوست نه از غیر او و از آنجا که کمالهر زیبایی در رسیدن به کمال برتر محقق می شود از اینرو زیبایی موجود در آثار باید مظهر تجلی خداوند و صفاتحسن الهی باشند و تنها در این صورت است که سیر تعالیفردی انسان ها محقق می شود. این نوشتار در پی بررسیاین سوال است که معماری اسلامی اصول و نشانه ها وارزش های اجزای خود را براساس چه معیارهایی استوارنموده است و هدف و غایت کمال انسان ها (رسیدن به خداو یکی شدن با او) به چه صورت در معماری اسلامی محققشده است و بر پایه ی مراجعه به قرآن کریم و سنت نبویو کلام معصومین از طریق جمع آوری اسناد مربوطه وبراساس مطالعات اسنادی و کتابخانه ای گردآوری شدهاست و با روش تطبیقی- تفسیری به بررسی نمودهای تجلی صفات الهی و شاخصه های برگرفته از آن، ابتدا اینشاخص ها و اصول تعریف و سپس تجلی مفاهیم منبعث ازآنها در معماری اسلامی بیان می گردد و هدف از این مهمخوانش صورت آثار هنر سلامی و درک معانی آنها می باشدو در پایان نتیجه ای که از آن یافت می شود این اصل استکه همه صفات زیبایی اسماء الهی هستند و به طور مطلقتنها برای خدا سزاوارند، بنابراین ریشه همه مظاهر زیباییکه در معماری اسلامی مشاهده می گردد به اسماء و صفاتخدا باز می گردد.

کلیدواژه ها:

اسماء الحسنی الهی ، هنر اسلامی ، معماری اسلامی