جایگاه صدا در معماری اسلامی ایرانی

امروزه انسان ها برای خود واقعیات پرسرو صدایی ساخته اند که بعضا ازشدت صدای فراگیرشان گاه وادار می شوند به خلوتی بی صدا پناهببرند و سکوت را تجربه کنند تا به خیال خام خود صدا را در واقعیتبی واسطه اش محو کنند. در اینجاست که معماری نیز دست بکارشده و منجر به ظهور و تجلی صدا می گردد و او را از مرز ماده عبورداده و به معنا می رساند. صدا یکی از زیباترین هدیه های الهی است،لذا در هر صدایی باید خیری خداجویانه باشد تا بتواند برایشنوندگانش سودمند واقع شود. شاید بتوان این خیر را در نحوه تجلیصدا که حقیقتی در معنا است را، در معماری ایرانی کنکاش نمود.معماری ایرانی نیز این خیر را در کالبد خویش دارد که همانا هدفآن منفعت انسانهاست. دراین پژوهش با هدف تحلیل نظام ساختاریصدا بر معماری اسلامی و تاثیرپذیری ساختار شکلی و مفهومی آن برانسان، سعی براین شده است تا این ادراک بواسطه معماری تجزیه وتحلیل گردد که این امر به روش تحلیل مروری بررسی می گردد. دراین راه، از سه نمونه موردی مصادیق صدا، مانند که در باغ های ایرانی،مسجد و مناره که بیشتر خودنمایی می کنند، مورد استفاده قرار دادهشده است. پس از بررسی چنین برمی آید که ضرورت مقوله اینجستار از حیث معنایی و ادراکی بواسطه معماری، چه بسا باعثتعالی ملکوت درونی هر انسانی گردد.

کلیدواژه ها:

مفهوم صدا ، جایگاه صدا ، معماری ایرانی ، معماری اسلامی ، صدا معنا