تحلیلی برتوزیع مکانی کاربری فضای سبز شهری، با استفاده از GIS (مطالعه موردی: منطقه 2 اردبیل)

رشد صنعت و افزایش جمعیت در شهرها، به ساخت و سازهای سوداگرانه ای منجر شده است. این ساخت و سازها به مسائل بهداشتی و تأمین حداقل نور و هوا در مناطق متراکم شهری توجهی نداشته اند. از سوی دیگر، ضرورت ایجاد کاربری های جدید شهری، برای پاسخگویی به نیازهای روزافزون شهرنشینان به تدریج باعث کاهش سهم فضای سبز و باغ های شهری گردیده است که ماحصل آن آلودگی های زیست محیطی موجود می باشد. پارکها و فضاهای سبز شهری از اهمیت استراتژیکی زیادی برای بهبود شرایط زیستی جوامع شهری امروزی برخوردارند. شهر اردبیل از جمله شهرهایی است که از توزیع مناسب فضای سبز برخوردار نیست و برخی از محلات آن فاقد فضای سبز یا پارک می باشند. در صورتیکه برخی دیگر از محلات از فضای سبز بیشتری برخوردارند، هدف این پژوهش تحلیلی بر توزیع مکانی کاربری فضای سبز شهری، با استفاده از GIS (مطالعه موردی: منطقه دو شهر اردبیل) می باشد برای رسیدن به این هدف با روش توصیفی- تحلیلی ابتدا نتایج حاصل از تحلیل POLY TO Point جهت تعیین سلسله مراتب کالبدی، تحلیل LocATION – ALLOCATION در تخصیص و مکانیابی پارکها و عوامل تعیین کننده همجواری ها در تعیین میزان سازگاری و ناسازگاری بین کاربریها بررسی شد و سپس همجواری بین پارک ها با شبکه معابر مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان می دهد که محدوده مورد مطالعه از تقسیم بندی کالبدی مناسبی برخوردار نمی باشد و در محدوده مورد مطالعه حدود 35/7 درصد از پارکهای دارای همجواری سازگار و حدود 64/3 درصد از این کاربری ها دارای همجواری ناسازگار با شبکه معابر می باشد.

کلیدواژه ها:

مکانیابی ، سیستم اطلاعات جغرافیایی ، فضای سبز شهری ، منطقه 2 اردبیل