تاثیر استفاده از تزیینات وابسته به معماری سنتی ایران در ماندگار شدن بناهای فرهنگی

در جهان امروز با پیشرفت علم و تکنولوژی در همه زمینه ها، ترجیح دادن نیازهای مادی بر نیازهای معنوی انسان باعث گم شدن هویت الگوهای معماری شده است که ما حصل آن به وجود آمدن فضاهایی بی کیفیت است که دیگر در آنها حس تعلق خاطر وجو د ندارد. هویت معماری عنصری پویا است. بناهای فرهنگی کهن ایران به زیباترین وجه بیانگر هویت کالبدی و بصری برای درک کارکردهایشان بوده اند. لیکن امروزه بناها فاقد چنین هویتی می باشند. نتیجه اش اضافه شدن بناهایی جدید به سیما و بدنه شهری است؛ که نه هویتی دارند و نه تابع سبک خاصی هستند. حال زمان آن رسیده که با استفاده از تاریخچه و فرهنگ غنی در زمینه معماری، با پیشنهادهای اجرایی و برنامه ریزی دقیق پیش از ساخت برای بناها و مجموعه های فرهنگی، این بحران را از بین برده و شهرهای معاصر به تجلی گاه های عینی ارزش ها و باور های دینی و فرهنگی تبدیل شوند. این مقاله سعی بر آن دارد که بر اساس مقالات، کتب موجود و تحقیقات انجام گرفته با استفاده از روش های نظری و مطالعات کتابخانهای ابتدا به شناخت نماد و نشانه ها بپردازد، سپس تزیینات سنتی معماری ایران و تاثیرات آن بر نمای فضای شهری را مطرح نماید، که در صورت اجرای درست آنها، گامی موثر در جهت ماندگار شدن بناهای فرهنگی برداشته می شود.

کلیدواژه ها:

نماد ، نشانه ، مجموعه فرهنگی ، تزیینات سنتی معماری ایران ، هویت