نقش نمادین هندسه در معماری ایرانی - اسلامی از دریجه اعداد مقدس به منظور دستیابیبه زیبایی هنر اسلامی در معاصر

هندسه از مهمترین زمینه های شکل گیریم عماری ایرانی است از دیرباز توجهه به هندسه و تجلی آن در معماری بناها دیده شده که پس الز اسلام این توجه دوچندان گردیده است و می توان با اطمینان بیان داشت که تمام بناهای سنتی ایرانی دارای هندسه نهان و یا آشکار در خد بوده اند اعداد که از جزئیات بسیار مهم در هندسه می باشند یکی از جلوه های نماد پردازی ایرانی - اسلامی و دارای پیچیدگی های معنایی ویژه ای هستند اعداد دارای سابقه تاریخی طولانی که در میان اقوام گوناگون مفاهیم نمادین و متفاوتی را به همراه داشته و در گذشته بسیار مورد توجه معماران بوده بهطوری که با بررسی آثار تاریخی آنان استفاده از این اعداد مقدس به روشنی مشخص می گردد اما بی تردید می توان بیان کرد که در طراحی بناهای معماری معاصر توجهی به اعداد و پیشینه آنها نمی شود این پژوهش با مطالعات کتابخانه ای و روش تحقیق توصیفی - تحلیلی بر آن است به استخراج این مفاهیم و نمادها در معماری باستسانی ایران بپردازد تا در نهایت با شناسایی پیشینه و مفاهیم اعداد و استفاده از آنها بتوان گامی موثر در پیشبرد معماری معاصر برداشت و به زیبایی هنر اسلامی در قرن حاضر نیز دست یافت سوالی که در این مقاله تلاش می شود پاسخ داده شود این است که در معماری گذشته در چه قسمتی از بنا و چگونه از این اعداد بهره می برده اند؟ نتایج بدست آمده حاکی از آن است که معماران ایرانی در گذشته از هندسه من جمله اعداد در تمام قسمت های بنا بهره برده و به تناسب رسیده اند و این الگویی برای معماران معاصر به منظور دستیابی به هنر اسلامی با استفاده از مفاهیم اعداد در ساخت بناهای امروزی است.

کلیدواژه ها:

هندسه ، اعداد مقدس ، معماری ایرانی ، معماری اسلامی ، نماد