بررسی مصالح سبز و بومی قابل بازیافت بار ویکرد معماری پایدار

امروزه هدف معماری پایدار ایجاد تعادلی پایدار و سازمان یافته طبیعت موجودات زنده و محیط مصنوع است و در این راه کل فرایند معماری یعنی اندیشیدن مطالعه، طراحی، ساخت، بهره برداری و تخریب ساختمان را در نظر می گیرد. معماری پایدار استفاده از مصالح سبز و قابل بازیافت عکس العمل منطقی در برابر مسائل و مشکلات به وجود آمده عصر صنعت به شمار می رود با انقلاب صنعتی و پیشرفت های فنی - تکنولوژیکی در عرصه، معماری بومی اقصی نقاط دنیا که با توجه به طبیعت و محیط پیرامون خود شکل می گرفت و همساز با اقلیم سر برمی افراشت به دست فراموشی سپرده شد. همسویی و همگرایی معماری بومی ایران با اصول معماری پایدار و معماری سبز برایند توجهاتی از قبیل انتخاب آگاهانه و پایدار محور مصالح بومی این مناطق است. امروزه هر ساختمان باید به گونه ای طراحی شود که استفاده از منابع جدید را به حداقل رسانده و پس از تخریب نیز منبعی برای ایجاد سازه های دیگر باشد با توجه به اینکه منابع کافی برای خلق محیط های مصنوع در جهان وجود ندارد که بتوان برای بازسازی هر نسل از ساختمان ها مقداری جدید از آنها را مورد استفاده قرار داد می توان با استفاده مجدد از فضاها و مصالح بازیافت شده این امر را محقق کرد. در این راستا مصالح ساختمانی نقش مهمی را در پایداری ایفا می کنند در واقع آنچه که ماهیت یک بنا را شکل می دهد مصالح هستند لذا مقاله پیش رو به تعیین و تعریف اصول معماری پایدار، معماری سبز نیز بررسی مزایای دیوارهای سبز و راهکارهای اجرایی آن همچنین کارآمدی و سودمندی این نماها به لحاظ زیست محیطی و نقش تعیین کننده مصالح قابل بازیافت حاصل از تخریب ساختمان های بومی و ساختمان هایی با صمالح سبز اشاره دارد و نیز چگونگی کاربرد وطراحی این نوع مصالح را در جهت بهینه سازی مصرف انرژی روشن می کند رد نهایت به این نتیجه می رسیم که انتخاب محصولات سبز و استفاده از مصالح بازیافت و تلاش در جهت کاربرد مصالح بومی وطبیعی یک مولفه کلیدی است که به ما در شکل گیری و ایجاد معماری پایدار کمک می کند.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، مصالح سبز ، معماری بومی ، مصالح قابل بازیافت ، معماری محیط زیست