نقش فرهنگ و مدیریت شهرنشینی در پیشرفت جوامع شهری (نمونه موردی: شهر کلاردشت)

یکی از پایدارترین فرایندهای جامعه بشری فرایند شهرنشینی بوده که در سده بیستم شتاب بیشتری یافت و رشد آن در سده بیست و یکم به حدی رسید که پدیده های تحت عنوان شهری شدن جهان به وجود آمد. از دیدگاه نظری مهمترین چالش فرهنگی شهرنشینی در ایران، پیشی گرفتن شهرنشینی بر شهرگرایی اصولی و منطقی بر برنامه است. شهر نشینی به مفهوم رشد کمی تعداد افراد ساکنش هر است در حالی که شهرگرایی با تغییراتی در ارزش ها، رسوم اخلاقی، آداب و رسوم و رفتارهای جمعی همراه است. شهرگرایی را می توان از شیوه زندگی ساکنان شهر تشخیص داد. ناآگاهی از فرهنگ شهرنشینی و قواعد رفتاری زندگی شهری هزینه های زیادی به اداره کنندگان شهر، محیط شهری و ساکنان شهر تحمیلمی کند که اثارت منفی این ناآگاهی مستقیما معطوف به شهر و شهرداری می شود در این میان آ»وزش و تربیت شهروندان به نوعی سرمایه گذاری برای آینده کشور در تمامی ابعاد جامعه بهشمار می آید و می تواند در قالب مهارتهای زندگی فردی و جمعی و به صورت بنرامه ریزی آشکار و پنهان ارائهشود. لذا پژوهش حاضر سعی در شناخت فرهنگ شهرنشینی شهر کلاردشت دارد که در این راستا ابتدا با استفاده از روشه ای اسنادی کتابخانهی، مراجعه به سازمان ها و ادارات و مراکز مرتبط داده ها و آمارهای مورد نیاز گردآوری و سپس با مطالعات میدانی و استفاده از مدل SWOT اقدام به تجزیه و تحلیل داده ها به عمل آمد. با توجه به نقاط قوت، ضعف، فرصت و تهدیدهایم وجود در منطقه مورد مطالعه استراتژی مناسب تعیین و بهترین راهکار ارائه شد.

کلیدواژه ها:

فرهنگ ، شهرنشینی ، پیشرفت شهری ، کلاردشت ، SWOT