تاثیرات حاشیه نشینی بر توسعه پایدار شهری نمونه موردی شهرک گلستان شیراز

در این تحقیق نقش حاشیه نشینی و تاثیرات آن بر توسعه پایدار شهری بررسی شده است. بدین منظور توسعه پایدار شهری و رابطه آن با حاشیه نشینی با بررسی شاخص کمی و کیفی به منظور درک و شناخت از مهاجرت و پایداری شهری از شاخص های (اقتصاد، اجتماع، محیط) پرداخته است. پژوهش حاضر توصیفی از نوع پیمایشی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شهرک گلستان شهر شیراز بوده است. برای تجزیه و تحلیل از نرم افزار spss استفاده شده است و نتایج در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی مورد بررسی قرار گرفته است. در آمار استنباطی از آزمون ضریب همبستگی پیرسون برای بررسی فرضیات تحقیق استفاده شده است. امروزه مهاجرت امری اجتناب ناپذیر است، که تاثیرات بسزایی بر بشر گذاشته است. با وجود اشباع شدن شهرها و عدم توانایی پتانسیل شهر در جذب مهاجرین تنها باعث ازدیاد جمعیت جویای کار و بیکاری شده است. روند رو به رشد شهرنشینی و مهاجرت به شهرهای بزرگ و توسعه شهرستانها و زندگی مدرن صنعتی و عدم برنامه ریزی شهری باعث ایجاد مشکلات اکولوژی و الودگی محیطی شده که با مشکلات عدم پایداری شهری (اقتصادی، اجتماعی، محیطی) گره خورده است.که با درک و شناخت از پتانسیل حاشیه نشینی و برنامه ریزی مناسب جهت توسعه پایدار میتوان مهاجرت را یکی از شاخصه های رشد قلم داد کرد

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، اقتصاد ، اجتماع ، محیط ، مهاجرت ، شهر ، حاشیه نشینی