بررسی تناسب نما در آرامگاه های دوره سلجوقی

مقاله مورد نظر شامل اطلاعاتی در خصوص تناسبات نمای آرامگاه های دوره سلجوقی می باشد. برای ساختن یک بنا از نخستین گام ها تا مراحل پایانی، همواره نیازمند دانش هندسه هستیم. امروزه استفاده از ابزارهای بسیار دقیق که خود بر پایه دانش ریاضیات و هندسه ساخته شده است، در تمامی امور ساختمانی رواج دارد. یکی از پرسش های متداول در معماری گذشته چگونگی اجرای تناسبات در معماری سنتی بدون داشتن ابزار امروزی است که این تناسبات با استفاده از دانش هندسه انجام می گرفت که خود بنیان کنترل ساختمان از لحاظ زیبایی و ایستایی را بر عهده داشت. هدف از بررسی و انجام این تحقیق دست یافتن به یک الگوی کلی تناسبات نمای آرامگاه و در نهایت گونه بندی انها می باشد. جهت تعیین این الگو جامعه اماری با تعداد 30 ارامگاه در دوره سلجوقی در نظر گرفته شد. روش گردآوری اطلاعات در تحقیق جمع آوری اسنادی است که با استفاده از کتب مرتبط و نیز سایت های اینترنتی به جمع آوری اطلاعات پرداخته خواهد شد. روش تحقیق در نظر گرفته شده در این مقاله؛روش تاریخی-تفسیری می باشد. بدین ترتیب که ابتدا به بررسی تناسبات در چندین نمونه نمای آرامگاهی می پردازیم و سپس بر اساس یافته ها تجزیه و تحلیل انجام می پذیرد تا در نهایت به گونه بندی ارامگاه ها بر اساس تناسبات نما می پردازیم و در نهایت به یک الگوی کلی در زمینه تناسبات نما دست خواهیم یافت. روش استدلال؛استدلال قیاسی بوده به این ترتیب که از طریق مقایسه تناسبات نمای بیرون کشیده شده از میان 16 آرامگاه مورد بررسی در دوره سلجوقی، یک الگوی کلی تناسبات تدوین گردد

کلیدواژه ها:

هندسه عملی ، تناسبات ، آرامگاه ، نما ، معماری ، سلجوقی