بررسی پدیده ی پرغذایی دریاچه ها مطالعه موردی: دریاچه ی زریوار

یکی از جدی ترین تهدیدهای زیست محیطی اکوسیستمهای آبی پدیده پدیدهی پرغذایی دریاچه یا اوتریفیکاسیون است که فقط در دریاچهها، خلیجها، حوضچههای تثبیت و بعضی اوقات در رودخانههایی که با سرعت کم در حرکت میباشند رخ میدهد. اتروفیکاسیون دلالت بر غنی شدن پیکره آبی به وسیله مواد آلی ورودی و یا روانآب سطحی حاوی نیترات و فسفات دارد که به طور مستقیم رشد جلبکها و دیگر گیاهان آبزی را کنترل میکند. پروسه اوتریفیکاسیون به طور طبیعی اما آهسته و با دوره بالاتر از صد سال اتفاق میافتد اما فعالیتهای انسان فرایند اوتریفیکاسیون را تسریع میکند. دریاچهی زریوار به مانند نگینی در غرب ایران در میان جنگلهای رشتهکوه زاکرس در دو کیلومتری شمال غربی شهرستان مریوان در ارتفاع 1285 متری از سطح دریا قرار دارد. این دریاچه به دلیل اینکه در فاصلهی بسیار کمی از شهرستان در حال رشد مریوان قرار دارد، به شدت در حال آلوده شدن به انواع مختلفی از آلودگیهاست. بخش بزرگی از فاضلاب شهرستان مریوان وارد این اکوسیستم آبی میشود، علاوه بر این تعدادی از روستاهای اطراف دریاچه انواع مختلف آلودگیهای خود را که شامل فاضلاب انسانی و حیوانی است را وارد دریاچه میکنند و همین امر به بزرگترین فاجعه برای این اکوسیستم تبدیل شده است به طوری که اگر چنین روندی بدون مدیریت و نظارت لازم ادامه یابد بدون شک پدیدهی پرغدایی در این دریاچه در آیندهای نزدیک اتفاق میافتد

کلیدواژه ها:

پرغدایی ، جلبک ، دریاچه ی زریوار ، شهرستان مریوان ، فاضلاب انسانی