دیوارهای سبز، جداره های اکسیژن سازشهرها

همواره پیشرفت تکنولوژی و استفاده روزافزون از آن برای دستیابی به یک زندگی بهتر، با تاثیراتی روی محیط زیست همراه بوده که به گسترش آلودگ یهای آب، هوا، خاک و صوت منجر شده است. این آلودگ یها به شهروندان از جنبه های روانی و فیزیکی آسیب های جدی وارد م ینماید. افزایش پهنه های سبز و احیای پوشش گیاهی در شهرها و فضاهای داخلی یکی از عمده ترین رویکردهای معماران و متخصصان با اندیشه های توسعه پایدار است که برای حل معضلات زیست – محیطی شهرهای پرجمعیت مطرح شده است. دیوارهای سبز بسان پوست های زنده بنا عمل کرده و بدون اشغال هیچ سطحی از شهر، در امتداد نما سطوح سبز عمودی ایجاد می کنند که برای ساختمان و شهر توامان مزایای زیادی را در پی خواهد داشت. در این مقاله با استفاده از روش اسنادی به معرفی دیوارهای سبز پرداخته، مزایای استفاده از آنها را در فضاهای داخلی و نماهای خارجی بررسی و سپس انواع دیوار سبز و ویژگ یهر یک بیان شده است. در ادامه رابطه دیوار سبز با سیستم تهویه مطبوع و تقسیم بندی آنها ذکر شده است. آبیاری، نورپردازی، گون ههای گیاهی و عمر مفید دیوارهای سبز بخش های دیگر مقاله را به خود اختصاص داده اند؛ و در انتها دیوار های سبز را به عنوان یکی از راه حل های حوزه معماری و شهرسازی برای مقابله با بحران زیست محیطی کلانشهری مثل تهران معرفی نموده که از طریق بستر سازی های فکری و فرهنگی و وضع قوانین و دستورالعمل های اجرایی لازم، قابل حصول می باشد

کلیدواژه ها:

دیوارسبز ، پوشش گیاهی ، جزایرگرمایی ، کیفیت هوا ، بیودیوار