معماری سنتی در توسعه پایدار مناطق گرم و خشک

در قرن بیست و یکم نوع معماری، صرفه جویی در مصرف سوخت های فسیلی و تجدیدناپذیر و توسعه پایدار به مباحث مهمی در سطح جهان تبدیل شده است. به گونه ای که حفظ منابع طبیعی انرژ کاهش آلوده کرردن زمین، کاهش میزان مصرف سوخت های فسیلی به یکی از مهمترین مباحث در معماری شدذه است و معماران را به رعایت شیوه ای خاص و پیشگیرانه ای در زمینه ی ساخت و ساز توسعه آن الزام می کند. افزایش جمعیت، عدم دسترسی به منابع ارزان، کشورهای جهان را بیش از پیش با کمبود انرژی موردنیاز رو به رو کرده و جوامع بشری را با خطراتی جدی تهدید می کند. معماری سنتی در مقابل معماری مدرن دارای ویژگی هایی است که با حفظ شرایط زیبا شناختی با اجتناب ازاثرات تغییرات زیانبار محیط زیست در تئسعه پایدار معماری اقلیم مختلف تأثیر بسزایی دارد. این مقاله گذرا به بررسی معماری سنتی در توسعه پایدار معماری مناطق گرم و خشک ایران می پردازد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، معماری سنتی ، معماری سبز