بهینه سازی مصرف انرژی به کمک باغبام ها و جداره های سبز

با افزایش بی رویه صنعتی سازی و مدرنیزه شدن جوامع و به دنبال آن بالا رفتن میزان آلودگی های زیست محیطی و افزایش مصرف انرژی ، زمین و هر چه در آن است در معرض خطرات جدی قرار گرفته است . معماری سبز که نمونه ای از توسعه پایدار است در واقع رویکردی از معماری پایدار بر مبنای سازگاری با محیط زیست است . ساختمان سبز سازه ای با کارایی دلخواه است که تمام یا بخش زیادی از چرخه تولید و مصرف انرژی در داخل آن صورت می پذیرد و طی آن ، منابع طبیعی قبل ، بعد و در پروسه تولید و ساخت ، کمترین آسیب را می بیند و همچنین این نوع سازه ها از مصالح مفید بوده و قابلیت بازگشت به چرخه طبیعت را دارند و در آن از انرژی های پاک استفاده می شود . این ساختمان ها تحت عنوان ساختمان های سازگار با محیط زیست نیز معروف هستند در طول سال های اخیر با پیشرفت فوق العاده ای در طراحی و تکنولوژی نوین مواجه شده اند که این امر کاهش آلودگی های زیست محیطی و ایجاد محیط سالم تر را در پی دارد . لذا در این مقاله به بررسی ساختمان های شبز پرداخته می شود . هدف از ایجاد ساختمان سبز استفاده از تجهیزات جدید ساختمانی با دوام بیشتر و آسیب کمتر و کیفیت مطلوب بوده تا هدر رفت انرژی سازه به حداقل برسد . لذا این مقاله حاضر بر اساس اسناد و مطالعات کتابخانه ای تهیه شده است به دنبال شناخت معماری سبز و اصول آن و معرفی باغبام ها و جداره های سبز و بررسی ضرورت وجود و اهداف توسعه آنها و تاثیرات آن بر پایداری محیطی پرداخته شده است

کلیدواژه ها:

باغبام ، جداره های سبز ، ساختمان ، بهینه سازی ، مصرف انرژی ، معماری پایدار