گشتار فضا به مکان؛ سیر روند تاریخی آرامستان در ایران (قبل و بعد از پذیرش بینش اسلامی)

آرامستان نمود کالبدی نگرش مردمان نسبت به هستی و موجودیت خویش است. آرامستان در دوره معاصر مردمان را از دعوت به حضور باز می دارد، این درحالیست که این اماکن، یکی از تجلیات فرهنگی هر جامعه ای بوده و از ضروریات پایداری فرهنگی محسوب می شوند. هدف از این پژوهش بررسی تاریخی-تحلیلی فرآیند گشتار فضا به مکان در آرامستان ها، قبل و بعد از نفوذ اندیشه اسلامی در ایران است. در این راستا با بررسی نمونه هایی از آرامستان های برجای مانده از قبل از اسلام و تحلیل آن ها، به بررسی چگونگی تغییر کالبدی این اماکن با تغییر تفکر و جهانبینی اسلامی پرداخته شده است. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از لحاظ روش تحقیق، توصیفی-تحلیلی می باشد. دستاوردهای تحقیق حاکی از آن است که با پذیرش بینش اسلامی در جامعه ایران و گشتار جامعه، به جامعه اسلامی، آرامستان ها جایگاه فرهنگی ارزنده تری یافته، و بیشتر شاهد تداوم حضور مردمان در این فضاها هستیم؛ اما در دوران معاصر این اماکن مردم را از دعوت به حضور بازداشته ، و این روند در دوره معاصر شدت یافته است. در حالی که می توان با فراهم نمودن بستری مناسب برای حضور موثر در این فضاها، این فضاها را به فضاهای شهری متفاوتی برای تامل و تفکر تبدیل نمود، و با لحاظ نمودن کاربری های سازگار با این اماکن در درون آن ها، این اماکن را به مکان هایی چندعملکردی تبدیل نماییم، و این راهکارها همواره با تفکر اسلامی که به حضور در این اماکن تاکید داشته است؛ مطابقت دارد

کلیدواژه ها:

گشتار ، آرامستان ، مکان ، رویکرد تاریخی-تحلیلی ، بینش اسلامی