ویژگی های پایدار معماری بومی مازندران وتجلی آن درفضاهای مسکونی کوچک (نمونه موردی شهررامسر)

سازندگان ابنیه بومی توانا بوده اند تا با شناخت پیرامون خود از دسترس ترین مصالح مناسب ومقاوم با کمترین زحمت بهره گیرند.دردل این ابنیه بومی ویژگی هایی شکل گرفت که در هماهنگی کامل با محیط طبیعی ودر نه درجهت مقابله با آن بود.که به خلق فضاهایی انجامید که آنهارامی توان همچون موجودات زنده ای تصور کرد که درطول زمان ماندگار ماندند . این مقاله به روش توصیفی تحلیلی انجام شده است.جامعه آماری این پژوهش را بناهای مسکونی کوچک شهرستان رامسر تشکیل میدهدبرای اینکه بتوان نتایج حاصل از مطالعات روی نمونه های بررسی شده را به کل جامعه آماری تعمیم داد، نمونه ها به صورت تصادفی و در محدوده-هایی که پراکندگی مناسب برای پوشش دادن کل منطقه را داشته باشد،. در این راستاویژگی های 23 خانه که ازسال 1391 ساخته شدند انتخاب شدند. داده های این بخش از طریق مشاهدات میدانی (برداشت نقشه ساختمان ها، عکس و مصاحبه ومطالعات کتابخانه ای) استخراج گردید در نهایت نتایج به صورت جداولی که در آنها ویژگی های پایدار معماری بومی ومیزان آنهادربناهای ساخته شد مقایسه گردید.تاثیر این ویژگی ها در ساختمان های امروز مشاهده شد.واین نتیجه حاصل شد که عدم وجود زیرزمین و ایوان به عنوان اصلی ترین ویژگی معماری بومی است که در بناهای امروز مشاهده می شود واستفاده از آن تاثیربسزایی در ساختار فضایی خانه دارد.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، ویژگی های معماری مازندران ، معماری بومی رامسر