واکاوی شکل گیری یک فضای جمعی شهری در میدان تجریش بر اساس نگرش کاربران

فضاهای جمعی شهری اصلی ترین دست مایه طراحی شهری و ارتقای کیفیت آن مهم ترین هدف و دغدغه طراحان شهری است. امروزه این فضاها بیش از پیش بازتاب دهنده مدنیت، فرهنگ و شعور اجتماعی یک جامعه بوده و عاملی اساسی برای قضاوت درباره مطلوبیت یک شهر محسوب می گردند. امروزه ایجاد فضاهای جمعی به عنوان یک ارسن شهری راهکار مناسبی برای تولید هسته های جدید شهری محسوب می شود. بنابراین ساماندهی روابط اجتماعی در عرصه های عمومی وجمعی شهرها امری بدیهی و لازم می باشد.. یک فضای جمعی یک مرکز عمومی است که سعی دارد با تمام افراد جامعه، چه عامه مردم و چه افراد خاص ارتباط برقرار کند و در نهایت بر فرهنگ کل جامعه تاثیر گذار باشد. چنین فضاهایی می توانند به عنوان بستری اجتماعی که همواره مورد استفاده عموم شهروندان بدون هیچ محدودیتی قرار می گیرند، در صورت دارا بودن کیفیت معماری علاوه بر آنکه سر زندگی را برای شهر به ارمغان می آورد، سطح تعاملات و فعالیت های اجتماعی ساکنین شهر را نیز افزایش و در نهایت احساس مطلوبیت و رضایت محیطی را در شهروندان تقویت نمایند و به عنوان یک نقطه عطف شهری مورد توجه قرار بگیرند. هدف نهایی این پژوهش که بر مبنای مطالعات کتابخانه ای و بررسی های میدانی به روش توصیفی - تحلیلی می باشد، طراحی فضای جمعی شهری میدان تجریش شهر تهران به عنوان یک فضای جمعی براساس مولفه هایی همچون فرم مناسب و انعطاف پذیری، کاربری های مختلط، سرزندگی، تناسب بصری و حس تعلق، نفوذپذیری، ایمنی، امنیت و زمانمند بودن می باشد. نتایج حاصله نشان می دهد که عوامل مهم و تاثیر گذار بر طراحی این فضاهای جدید چیستند و چگونه میتوان آن ها را بر اساس نگرش کاربران و مخاطبین طراحی نمود

کلیدواژه ها:

فضای شهری ، فضای جمعی ، فضای عمومی ، میدان تجریش تهران ، نگرش کاربرا