شناسایی موانع فیزیکی دسترسی افراد توانخواه به معابر عمومی شهر قم

رشد و شکوفائی هر جامعه ای بستگی به چگونگی بکارگیری استعدادها و توانائی های موجود در آن جامعه دارد. یکی از راه های مطمئن در تحقق این رشد، فراهم آوردن زمینه های قانونی است که بستر فعالیت های جمعی را فراروی همه استعدادها قرار دهد. بی تردید بخشی از نیروهای فعال در جامعه ما، افراد معلول جسمی حرکتی یا نابینا کم بینا هستند که در عرصه های گوناگون توانسته اند شایستگی های خود را در خدمت به کشور به منصه ظهور آورند، بویژه آن دسته از جوانان برومند و فداکاری که با نثار بخشی از سلامتی خود به عنوان یادگاران دوران 8 سال دفاع مقدس، دارای توانائی های بالائی هستند .اینان در کنار سایر افرادی که به هرعلت دچار معلولیت شده اند، می توانند سهمی بسزا در تعالی و پیشرفت کشور داشته باشند. بنابراین، شناسایی موانع دسترسی آسان معلولین به فضاهای عمومی کلانشهر قم هدف اصلی پژوهش حاضر می باشد. روش تحقیق به صورت کیفی و روش گردآوری اطلاعات به صورت اسنادی و میدانی است. نتایج بدست آمده از مطالعه حاضر نشان می دهد که عدم مناسب سازی بخش مرکزی شهر نه تنها بی نظمی های ترافیکی(تردد) را به وجود آورده بلکه خطراتی را برای دو گروه سواره و پیاده ایجاد نموده و از سوی دیگر مناسب سازی نیمه اصولی بخش هایی از منطقه مرکزی شهر فرصت استفاده کامل گروه های معلول و کم توان جسمی را از فضا را به شکل مطلوب فراهم نساخته است.

کلیدواژه ها:

معلولان ، مناسب سازی ، معیارها و ضوابط