چگونگی ارتقا کیفیت بافت فرسوده شهری با رویکرد تعاملات اجتماعی (نمونه موردی: محله زریسف کرمان)

کیفیت یک فضا در شهر از برایند مولفه هایی حاصل می شود که با شناسایی کارکردها و تاثیرات هر یک از انها بر فضا میتوان راهکارهایی برای بهبود کیفیت فضاهای شهری ارایه داد. در رابطه با بافت فرسوده این امر از اهمیت بیشتری برخوردار است. در این نوع بافت، بسیاری از فضاها دچار فرسایش شده و مولفه های کیفی ان دچار نقصان است که در طول زمان این مسیله خود موجب از بین رفتن حیات یک بافت و محیط پیرامون ان می شود.فرسودگی، کالبد و فعالیت را در فضاهای شهری تحت تاثیر قرار می دهد. با گذشت زمان میزان فرسودگی در فضاهای شهری افزایش یافته و زندگی شهروندان را از نظر اقتصادی، اجتماعی و کالبدی دچار تغییر و دگرگونی می سازد. به جاست که از طرح های مرمتی مناسب هر نوع بافت با توجه به شرایط فرسودگی استفاده گردد. همچنین با توجه به پتانسیل های اجتماعی، اقتصادی غالب بر آن بافت به انتخاب و اجرای طرح های مرمتی پرداخت. یکی از مهم ترین پارامترهایی که امروزه در طرح های مرمتی به فراموشی سپرده شده است، توجه به مسائل اجتماعی و ارتقاء سطح تعاملات اجتماعی می باشد. این پژوهش بر آن است ضمن تعریف بافت فرسوده و معرفی شاخص های آن، به بررسی بافت های فرسوده با درنظر گرفتن شرایط اجتماعی بپردازد. در ادامه ضمن معرفی محله زریسف کرمان به عنوان یکی از محلات فرسوده شهری در غالب یک جدول سوات به بررسی نقاط قوت و ضعف آن پرداخته می شود. در نهایت راهکارهایی جهت افزایش میزان اجتماع پذیری وتعاملات اجتماعی ارائه داده می شود. شیوه تحقیق در این مقاله توصیفی تحلیلی می باشد و ابزارجمع آوری شیوه ی مرور متون ومنابع وبه روش تحقیق نمونه موردی می باشد.

کلیدواژه ها:

کیفیت ، بافت فرسوده ، احیاء ، تعاملات اجتماعی ، فضای شهری ، محله زریسف