معماری سبز و به کارگیری عناصر آن در طراحی محیط زندگی و رشد کودکان

پیشرفت روزافزون شهرنشینی، افزایش بیرویه جمعیت، کاربرد بیش از حد انرژیهای تجدیدناپذیر و آلودگی ناشی از مصرف آنها منجر به بحران انرژی، گرم شدن زمین و جو، تخریب لایه ازن و گسترش آلوگیهای زیست محیطی شدهاست. در راستای حل این مشکل و با توجه به اینکه ساختمانسازی در سالهای اخیر با پیشرفت چشمگیری در طراحی و تکنولوژیروبرو بوده، میتوان جهت این رشد و پیشرفت را به سمت کاهش آلودگیهای زیست محیطی و ایجاد محیطی سالم در داخل و خارج ساختمان با حداقل دخالت در محیط زیست طبیعی و در نتیجه سازگاری با آن، هدایت نمود. در این میان رویآوردن بهمعماری سبز و ساختمانهای سازگار با محیط زیست، پاسخی جهانی به این مشکل میباشد. معماری سبز و عناصر آن در محیط نه تنها یک الگوی معماری بلکه تفکری است که همه وجوه زندگی بشر را دربرمیگیرد. در واقع رسیدن به حدی ازتعامل با طبیعت و محیطزیست است که پایداری و تعادل را در همه ابعاد زندگی به ارمغان میآورد. در راستای تحقق این هدف و تداوم آن در زمان، نیاز به پرورش نسلی است که تفکر سبز و توجه به اصول پایداری به گونه ای ملموس و عملی در پروسه رشد آنها انعکاسیافته و با آموزش اصول آن با استفاده از نشانهها و علایم قابل درک برای کودکان در محیط زندگیشان، بخش عمدهای از جهتدهی آموزشی و پرورشی آنان به این موضوع اختصاص یابد. در نتیجه نوع نگرش آنها به گونه ای شکلگیرد که به طور ناخودآگاه پایبند به رعایت اصول پایداری باشند.

کلیدواژه ها:

معماری سبز ، محیط زیست ، نسل آینده ، پایداری