مقایسه تاثیر دو شیوه تدریس ایفای نقش و سخنرانی بر میزان آگاهی و عملکرد دانشجویان در خصوص پوزیشن دهی صحیح جراحی در اتاق عمل

زمینه و هدف:در حال حاضر از روش های محدود آموزشی همچون روش سخنرانی همراه با نمایش اسلاید تصویری درتدریس اصول پوزیشن دهی جراحی استفاده می شود که بنظر می رسد اثر یادگیری پایداری در فراگیر ایجاد نمی نماید و هم چنین به شکل تجربی اکثریت کارکنان و دانشجویان قادر به شناسایی نقاط تحت فشار و آسیب نبوده و لذا تمهیدات درستی نیز در پیشگیری از آن به کار نمی بندند.بنابراین این پژوهش با هدف مقایسه دو شیوه تدریس ایفای نقش و سخنرانی بر میزان آگاهی و عملکرد دانشجویان در خصوص پوزیشن دهی صحیح جراحی در اتاق عمل انجام گرفت.مواد و روش ها:پژوهش حاضر یک مطالعه ی مداخله ای بوده است، که 30 نفر از دانشجویان ترم دو رشته اتاق عمل دانشگاه علوم پزشکی البرز در آن شرکت داشتند، در این پژوهش دانشجویان به دو گروه A و b تقسیم شدند، در گروه A به روش ایفای نقش پوزیشن های سوپاین، ترندلنبرگ، لیتاتومی و لترال و در گروه B به روش سخنرانی و اسلاید پوزیشن های پرون، ریورس ترندلنبرگ، جک نایف و سجده آموزش داده شد، سپس با استفاده از پرسشنامه محقق گر ساخته سطح آگاهی دانشجویان پیش از آموزش سنجیده شد و بعد از اجرای هر دو روش آموزشی، جهت سنجش سطح آگاهی پس ازمون و جهت ارزیابی عملکرد از یک چک لیست پایا و روا استفاده شد و در انتها داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار spss و روش های آماری توصیفی و تحلیلی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها:میانگین معدل دانشجویان شرکت کننده 1.968 ± 15.74 به دست آمد و نتایج نشان داد که دانشجویان هر دو گروه از نظر دانش و آگاهی قبل از آموزش با یکدیگر اختلاف معنی دار نداشتند، در حالیکه نمره آگاهی دانشجویان قبل از آموزش با نمره ی آگاهی آنها بعد از آموزش در هر دو گروه از نظر آماری معنا دار به دست آمد، بطوری که آگاهی هر دو گروه بعد از آموزش افزایش یافته است، علاوه بر آن از نظر سطح آگاهی شیوه سخنرانی (گروه B) موثر تر از شیوه نمایش ( گروه A) و از نظر سطح عملکرد شیوه نمایش (گروهA) موثر تر از شیوه سخنرانی ( گروه B) بود.بحث و نتیجه گیری:نتایج پژوهش حاضر نشان داد که روش سخنرانی بر افزایش سطح آگاهی نسبت به روش ایفای نقش ارجحیت دارد و در رابطه با بهبود وضعیت عملکرد دانشجویان روش ایفای نقش نیز موثر تر واقع شد و با توجه به اینکه دانشجویان اتاق عمل به عنوان یکی از افراد تیم جراحی در برقراری یک پوزیشن جراحی صحیح نقش مهمی را ایفا می کنند، توصیه می گردد که ضمن بکارگیری آموزش به شیوه ایفای نقش همراه با این روش، از شیوه سخنرانی در جهت افزایش سطح آگاهی دانشجویان برای بهبود هر چه بیشتر سطح آگاهیو عملکرد دانشجویان در خصوص اصول پوزیشن دهی ایمن به بیماران استفاده گردد.

کلیدواژه ها:

ایفای نقش ، سخنرانی ، پوزیشن دهی