دیسترس اخلاقی و ارتباط آن با مشخصات دموگرافیک در دانشجویان اتاق عمل

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 511

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ARCIORSMED01_049

تاریخ نمایه سازی: 6 خرداد 1398

چکیده مقاله:

زمینه و هدف:دیسترس اخلاقی یکی از مشکلات شایع در میان کارکنان و دانشجویان رشته های علوم پزشکی می باشد. دیسترس اخلاقی در محیط آموزشی می تواند دسترسی به اهداف اخلاقی و آموزشی را تحت تاثیر قرار دهد. با توجه به تاثیرات دیسترس اخلاقی بر ابعاد جسمی، روانی و ارتباطات اجتماعی افراد، و نظر به اینکه رشته اتاق عمل همانند سایر رشته های علوم پزشکی از جمله مشاغلی است که با سلامتی مردم ارتباط نزدیک دارد؛ ما بر آن شدیم تا این مورد را در این گروه به طور اخص بررسی کنیم.مواد و روش ها:مطالعه حاضر بر روی دانشجویان اتاق عمل دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال تحصیلی 1395- 96 صورت گرفت. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل: مشخصات دموگرافیک سن، جنسیت، وضعیت تاهل، مقطع تحصیلی، ترم تحصیلی، میزان درآمد خانواده، محل سکونت فعلی) و پرسشنامه 20 سوالی دیسترس اخلاقی محمدی و همکاران شامل سه حیطه خلافکاری آموزشی، خشونت و فریبکاری آموزشی بود. تکمیل پرسشنامه ها بصورت خودگزارشی توسط خود شرکت کننده با کسب رضایت آگاهانه و در حضور محقق انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS 22 و با استفاده از آزمون های آماری تی مستقل و آنالیز واریانس یک طرفه انجام شد p > 0/05یافته ها:در مطالعه حاضر، 121 نفر دانشجوی اتاق عمل حضور داشتند که اکثر آنها % 55 / 5 مونث بودند. واحدهای مورد پژوهش در دامنه سنی 19- 40 سال قرار داشته و میانگین سنی آنها 5 ± 23 / 39 سال گزارش شد. اکثر افراد % 80 / 5 مجرد بودند. 98 نفر در مقطع کارشناسی پیوسته و 23 نفر در مقطع کارشناسی ناپیوسته مشغول به تحصیل بودند. میانگین نمره دیسترس اخلاقی در بعد شدت و تکرار از نمره 5- 0، به ترتیب 1/ 76 ± 3/ 5 و 1/ 6 ± 3/ 11 بود. نتایج نشان داد تنها سن و ترم تحصیلی با نمره کل دیسترس اخلاقی دارای ارتباط آماری معنی دار بوده و با افزایش سن و ترم تحصیلی دیسترس اخلاقی دانشجویان کاهش یافته است.بحث و نتیجه گیری:نتایج مطالعه حاضر حاکی از آن بود که دیسترس اخلاقی در دانشجویان اتاق عمل در سطح متوسطی بوده است. با توجه به ارتباط سن و ترم تحصیلی با دیسترس اخلاقی؛ اینطور می توان استنتاج نمود که با افزایش این دو متغیر تجربه افراد در مواجهه با چالش ها و عوامل دیسترس زا افزایش یافته و به سبب شناخت و آگاهی از این شرایط به مرور زمان در مواجهه با این مسائل کمتر دچار دیسترس اخلاقی شده اند.

نویسندگان

نسرین کمالی

کارشناسی ارشد اتاق عمل، گروه اتاق عمل، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی، بجنورد، ایران

صدیقه حنانی

کارشناسی ارشد پرستاری داخلی و جراحی، گروه اتاق عمل، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران.