بررسی فرسودگی شغلی گروه اتاق عمل

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 645

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ARCIORSMED02_006

تاریخ نمایه سازی: 4 دی 1398

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: افزایش مطالبات و خواسته های محیطی و کاهش توانایی های فرد برای پاسخ به آنها موجب تشدید فشارهای روانی و فرسودگی شغلی می گردد. فرسودگی شغلی، یک سندرم جسمانی و روانی است که منجر به رفتار و نگرش منفی نسبت به خود، کار و مراجعین می شود. طبق تحقیقات اداره اطلاعات آمریکا درمیان مشاغل، مشاغل بهداشتی- درمانی با بالاترین میزان آسیب های شغلی و از جمله فرسودگی شغلی همراه هستند؛ به طوری که میزان فرسودگی شغلی گروه پرستاران در ایالات متحده را چهار برابر مشاغل خدماتی دیگر عنوان کرده اند. به دلیل کمبود گروه پرستاران در کشورهای در حال توسعه از جمله کشورمان، پیدا کردن راه حل مناسب برای حل مشکلات این قشر یکی از اولویت های اصلی سیستم بهداشتی محسوب می شود؛ کارکنانی که در بخش اتاق عمل مشغول به کار هستند از جمله افرادی هستند که به طور گسترده در معرض عوامل تنش زای محیطی هستند و با این عوامل تنش زا سر وکار دارند. از طرفی نیز با توجه به حساسیت کار در اتاق های عمل نسبت به سایر بخش های بیمارستان فرسودگی شغلی بر کیفیت ارایه خدمات در این بخش تاثیر بسزایی خواهد داشت. لذا این پژوهش با هدف تعیین سطح و عوامل تاثیرگذار بر فرسودگی شغلی کارکنان اتاق عمل انجام گرفت.مواد و روش ها: پژوهش توصیفی-مقطعی حاضر بر روی کلیه کارکنان شاغل در اتاق عمل بیمارستان حضرت ابوالفضل(ع) کاشمر در سال 1398به روش سرشماری صورت گرفت. برای سنجش میزان فرسودگی شغلی از پرسشنامه استاندارد مسلش استفاده شد که برآورد جدیدی از پدیده تنیدگی یعنی فرسودگی است. داده ها پس از جمع آوری وارد نسخه 16 نرم افزار SPSS شده و با آزمون های آماری مربوط آنالیز شدند.یافته ها: در مجموع 30 آزمودنی با میانگین سنی 7.66 ± 32.26 (23 تا 48 سال) جامعه آماری را تشکیل دادند (73 درصد زن) که شامل 19 نفر کارشناس اتاق عمل، 9 نفر کارشناس بیهوشی و 2 نفر کمک بهیار بودند. بر اساس آزمون های آماری میانگین گویه ی شدت خستگی عاطفی 13.15 ± 19.26(2-47)، گویه ی شخصیت زدایی 6.01 ± 7.66 (0-22)، گویه ی فقدان موفقیت 7.33 ± 28.5 (10-38) و نمره ی کلی فرسودگی شغلی 16.76 ± 55.43 (28-91) و در سطح متوسط اندازه گیری شد. همچنین سطح فرسودگی شغلی 13.3 درصد آزمودنی ها کم و 26.7 درصد آزمودنی ها زیاد بود. طبق آزمون دقیق فیشر بین جنسیت و طبق آزمون خی دوی پیرسون بین سطح تحصیلات، نوع شغل و نوع استخدام با فرسودگی شغلی ارتباط معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیری: بر اساس یافته ها تمامی آزمودنی ها دچار درجاتی از فرسودگی شغلی بودند. می توان حجم بالای کارها، نبود امنیت شغلی، سطح ناکافی درآمد و یا رفتارهای متقابل سایر پرسنل را از جمله عوامل موثر در افزایش فرسودگی شغلی در میان گروه اتاق عمل دانست. با توجه به نوع کار و اهمیت کارکنان اتاق عمل و تاثیر مستقیم آنان بر روند عمل جراحی و نیاز جامعه به انگیزه، تعهد و عملکرد شخصی بالا در این قشر می بایست مسئولین ذی ربط توجهی ویژه به فرسودگی شغلی این قشر داشته باشند.

کلیدواژه ها:

فرسودگی شغلی-اتاق عمل- آسیب شغلی

نویسندگان

مسعود خشنودی

۱دانشجوی کارشناسی پرستاری، کمیته تحقیقات دانشجویی، مجتمع آموزش عالی سلامت کاشمر، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، کاشمر، ایران

مرضیه دولت شاهی

کارشناس اتاق عمل، دپارتمان اتاق عمل بیمارستان حضرت ابوالفضل(ع) کاشمر، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.

علی صفری

کارشناسی ارشد پرستاری، عضو هیات علمی، مجتمع آموزش عالی سلامت کاشمر، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران

نفیسه نجاتی پرواز

۱دانشجوی کارشناسی پرستاری، کمیته تحقیقات دانشجویی، مجتمع آموزش عالی سلامت کاشمر، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، کاشمر، ایران

امیر افشار

کارشناس ارشد جامعه شناسی، مجتمع آموزش عالی سلامت کاشمر، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، کاشمر، ایران.