تاثیر روش آموزشی به سبک منتورینگ بر صلاحیت بالینی دانشجویان اتاق عمل

مقدمه: نتایج تحقیقات نشان داده شکاف نسبتا عمیقی در روند آموزش مهارت های اتاق عمل و عملکرد بالینی وجود دارد. به طوری که آموزش های بالینی موجود، توانایی لازم برای انجام مهارت ها را به دانشجو نمی دهد. یکی از رویکردهای نوین آموزشی، برنامه منتورینگ می باشد که به عنوان یک استراتژی، نقش مهمی در توسعه حرفه ای دانشجویان اتاق عمل دارد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر شیوه آموزشی منتورینگ بر صلاحیت بالینی دانشجویان اتاق عمل می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه مقالات معتبر علمی نمایه شده در بانک های اطلاعاتی ISI، PubMed، Scopus، Sid، Magiran با استفاده از واژه های کلیدی ((منتورشیپ، صلاحیت بالینی، آموزش بالینی، ,Clinical Competency Clinical Education, Mentorship)) مورد بررسی قرار گرفت. محدوده زمان 2012 تا 2018 برای انتخاب مقالات در نظر گرفته شد. مقالات یافت شده در حدود 136 مقاله بودند که از این میان، حدود 65 مقاله وارد مطالعه شدند و سپس این مقالات از نظر عنوان، چکیده و متن کامل مورد ارزیابی قرار گرفتند و پس از حذف موارد تکراری و نامرتبط، حدود 34 مقاله مرتبط با پژوهش انتخاب گردید.نتایج: طبق نتایج مطالعات مروری، میانگین نمرات صلاحیت بالینی دانشجویان در بعد از اجرای برنامه منتورینگ از 69/46 به 34/63 افزایش یافت. نتایج آزمون تی زوجی قبل و بعد از مداخله تفاوت معنی داری از نظر زیر مقیاس نمره آموزش و همکاری، و نمره کل صلاحیت بالینی نشان داد (p<0/05).نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد بکارگیری شیوه آموزشی منتورینگ منجر به ارتقاء صلاحیت بالینی دانشجویان اتاق عمل و افزایش رضایتمندی آن ها از دوره آموزشی می شود. پیشنهاد می شود این روش در آموزش بالینی دانشجویان پزشکی و پیراپزشکی استفاده گردد.

کلیدواژه ها:

منتورشیپ ، صلاحیت بالینی ، آموزش بالینی