بررسی اصول معماری در ایجاد محیط های پایدار برای کودکان با رویکرد ایجاد خلاقیت در کودک

باتوجه به تاثیر اقلیم در معماری به ویژه در کشور ایران که شرایط اقلیمی در آن کاملا مشهود است نیاز به مطالعات و پژوهش های جامع دراین زمینه کاملا بدیهی و لازم می نماید.باتوسعه وپیشرفت تکنولوژی لزوم توجه به توسعه پایداروساخت وسازهای مطابق با اصول معماری بومی در راستای استفاده بهینه از منابع طبیعی موجود از اهمیت خاصی برخوردار است. شناخت شرایط اقلیمی در هر منطقه از مهمترین عوامل در ایجاداسایش ورفاه کاربران ساختمان ها در آن منطقه است،چراکه معماری واقلیم ارتباط وتاثیرات مستقیمی بریکدیگردارند.آموزش وبه تبع آن محیط های اموزشی بیشترین اثر و نقش را برذهنیت و تمدن سازی جوامع بر عهده دارند. فضاهایی که دارای شرایط مناسب و مطلوب برای رشدفیزیکی ذهنی،عاطفی واجتماعی کودکان می باشد که تحقق این امر از طریق طراحی جزییات فضاها با توجه به الگوهای رفتاری کودکان امکان پذیر می گردد.محیط بهتر آموزش و پرورش مطلوب تری را در پی خواهد داشت لذا به موازات توسعه سیستم ها و برنامه های اموزشی ،الگوی محیطی فضاهای یادگیری نیز می بایست تکامل یابد. روش تحقیق پژوهش حاضر از نوعی توصیفی،تحلیلی در بستری از مطالعات کتابخانه ای است و همچنین آماری تحلیلی که طی طرح پرسشنامه ای براساس مطالعات کتابخانه ای انجام گرفته است.در این مطالعه تاثیراقلیم وهمچنین عناصر معماری رنگ، نور، بافت، فرم، عناصر طبیعی و...) برکودکان ونیازها و علایق آن ها موردارزیابی قرار گرفته است. هدف ازاین تحقیق رسیدن به محیط پایدار برای کودکان می باشد.

کلیدواژه ها:

معماری ، محیط ، پایدار ، خلاقیت ، کودکان