نوسانات زمانی و مکانی جوامع پرتاران مصب های مهم حوضه جنوبی دریای خزر (رورخانه سردآبرود، چشمه کیله و سفید رود)

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 389

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

AREEO01_114

تاریخ نمایه سازی: 23 آذر 1397

چکیده مقاله:

جهت بررسی تنوع زیستی و الگوی پراکنش کرم های پرتار و ارتباط آن ها با متغیرهای محیطی در مصب رودخانه های مهم حوزه جنوبی دریای خزر (سردآبرود چالوس، چشمه کیله تنکابن و سفیدرود کیاشهر) نمونه برداری به مدت یک سال به صورت دو ماه یک بار از آبان ماه 1393 تا شهریور ماه 1394 در سه ایستگاه در هر مصب (s1 در اکوسیستم رودخانه، s2 در اکوسیستم مصب و s3 در اکوسیستم دریا) با استفاده از نمونه بردار های گرب مدل Van Veen ( با سطح مقطع 0/03 مترمربع) سوربر (با سطح مقطع 0/1 متر مربع با چشمه های به ابعاد 0/2 میلیمتر در سه تکرار انجام شد. متغیرهای آب شامل دما و شوری و متغیرهای رسوب شامل دانه بندی و مواد آلی کل (TOM) اندازه گیری شد. در این تحقیق 5 گونه (Parhypania brevispinis, Hypaniola kowalewskii, Hypania invalida, Hediste diversicolor و Streblospio gynobranchiata) متعلق به 5 جنس از 3 خانواده شناسایی و معرفی شدند. در بین گونه های شناسایی شده، بیشترین تراکم مربوط به Streblospio gynobranchiata ( با میانگین 4/731 عدد در متر مربع) و کمترین آن مربوط به Parhypania brevispinis ( با میانگین 4/15 عدد در متر مربع) بود. نتایج حاصل از پراکنش زمانی نشان می دهد که بیشترین و کمترین میانگین تراکم پرتاران به ترتیب در شهریور ماه (5/801±344 تعداد در متر مربع) و اسفندماه (2/47±20 تعداد در متر مربع) بود و دارای اختلاف معنی داری می باشند. پراکنش مکانی کرم های پرتار در بین ایستگاه های مورد بررسی اختلاف معنی داری را نشان داد. به طوری که ایستگاه دریا تراکم (6/114±3/286 تعداد در متر مربع) بیشتری نسبت به ایستگاه رودخانه (3/106±264 تعداد در مترمربع) و ایستگاه مصب (7/3±2/9 تعداد در متر مربع) داشته است. همبستگی معنی داری بین تراکم پرتاران با عوامل محیطی در آب (دما و شوری) بر رسوب (دانه بندی و مواد آلی کل) مشاهده گردید که جنس رسوبات بستر بیشترین تاثیر را در پراکنش پرتاران داشته است در بین سه مصب مورد بررسی، بیشترین میانگین تراکم پرتاران به ترتیب مربوط به مصب سفیدرود (3/94±280 عدد در متر مربع) مصب چشمه کیله (6/52±7/142 عدد در متر مربع) و مصب سرد آبرود (4/37±14 عدد در متر مربع) بود. در بین اکوسیستم های مورد بررسی، به ترتیب اکوسیستم دریا تنوع گونه ای بیشتری نسبت به اکوسیستم رودخانه و مصب داشته است.

نویسندگان

میثم طاول کتری

مرکز تحقیقات ماهیان سردآبی کشور، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی تنکابن

سیدمحمدرضا فاطمی

دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران

رضوان موسوی ندوشن

دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال، تهران

علی رضا راستگو

پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، بندر عباس