تالاب ها و چالش های صید میگو

صید میگو از گذشته عامل تاثیرگذار در ارتزاق و اقتصاد ساحل نشینان به ویژه استان هرمزگان بوده است. از سال 1361 که کنترلی بر صید میگو اعمال شده است، حفاظت و بهره برداری پایدار از ذخایر آن مورد توجه بوده است. در سال های اخیر وجود برخی موارد مانند استفاده نادرست از مناطق ساحلی، صید غیرمجاز و تغییرات اقلیم در زیستگاه میگو باعث بروز مشکلاتی در پایدار ذخیره شده است. میگوها معمولا در مرحله پست لاروی تا جوانی (Juvenile) در مناطق ساحلی و تالاب ها می گذرانند. این مناطق به علت تامین غذایی و نقش حیاتی در بقا بچه میگو ها و میزان رکروتمنت آن ها در نهایت در افزایش میزان صید سالانه میگو بسیار مهم باشند. متاسفانه وجود اسکله های غیرمجاز شناور های صیادی و باری در داخل این تالاب ها و در مجاورت رویشگاه های حرا باعث گردیده که مواد زاید نفتی که به صورت ناخواسته و گاهی بدون اطلاع از ضرر و زیان آن به اکوسیستم منطقه توسط برخی از صیادان ناآگاه به محیط تالاب وارد می گردد، محیط تالاب را دستخوش تغییرات نموده و بر جوامع آبزی تاثیر سوء داشته باشد این عوامل باعث عدم احیاء ذخایر میگو به خصوص میگو موزی در صیدگاه های مجاور این خوریات شده و در نهایت شاهد فشار مضاعف بر ذخایر میگو علی رغم مدیریت صید بهینه در سال های اخیر بود. از آب موجود در این تالاب ها برای استخرهای پرورش میگو در مناطق مختلف نیز استفاده می گردد که باعث کاهش تولید در هکتار استخرهای پرورشی نیز شده است. از طرفی تغییرات اقلیمی مانند کاهش بارندگی موجب کاهش رواناب های جاری شده از خشکی به داخل خوریات و تالاب ها شده و عمل جایگزینی آب در تالاب ها که معمولا هر ساله با بارندگی های فصلی انجام می گردد صورت نپذیرد. این امر خود باعث عدم تعویض آب تالاب ها گردیده و تجمع مواد زاید دفعی و سمی که حاصل متابولیسم ارگانیزم های زنده در تالاب است افزایش یافته و در کنار عوامل آلاینده که در قبل ذکر گردید، موجب تجمع بیشتر آلودگی ها و از بین رفتن بیشتر تالاب ها گردد. این عوامل همگی باعث شده که صید میگو در سال های اخیر با کاهش ذخایر روبه رو گردد.

کلیدواژه ها:

میگو ، تالاب ، ذخیره ، محیط زیست ، خلیج فارس