بررسی اثربخشی آموزش سبک زندگی ایرانی-اسلامی بر سخت رویی، امید و خودکارآمدی در دانش آموزان تیزهوش

پژوهش حاضر به بررسی اثربخشی آموزش سبک زندگی ایرانی-اسلامی بر سخت رویی، امید و خودکارآمدیدر دانش آموزان تیزهوش پرداخته است. این تحقیق از نوع نیمه آزمایشی است و در زمره پژوهش های کاربردیقرار دارد. جامعه آماری در این تحقیق عبارتست از کلیه دانش آموزان تیزهوش در مقطع متوسطه شهر قوچانکه در سال تحصیلی 96-95 در مرکز آموزشی تیزهوشان مشغول به تحصیل میباشند. در پژوهش حاضر از بین تمامی جامعه آماری تعداد 40 نفر از دانش آموزانی که داوطلب همکاری با اجرای پژوهش بودند؛ به روشدردسترس انتخاب شدند. روش گردآوری اطلاعات در این تحقیق میدانی و به دلیل ماهیت موضوع، اطلاعات ازطریق پرسشنامه )پرسشنامه خودکارآمدی (SES) شرر و همکاران (1982)، پرسشنامه امید میلر (MHS)؛ (1988) و پرسشنامه سخت رویی کوباسا (1979) جمع آوری شدند. در تحقیق حاضر جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده شد، از طرفی به منظور اثبات یا رد فرضیه های تحقیق از روشهای آمار استنباطی، تحلیل کوواریانس استفاده گردید و نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS-22 تحلیل شدند. با توجه به نتایج همانطور که مشاهده شد سطح معناداری هر چهار آزمون کمتر از 0/05 می باشد که شان دهنده تفاوت حداقل بین یک متغیر وابسته (سخت رویی، امید و خودکارآمدی) در گروه های آزمایش وکنترل می باشد. به عبارتی آموزش سبک زندگی ایرانی-اسلامی بر سخت رویی، امید و خودکارآمدی در دانشآموزان تیزهوش تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش سبک زندگی ایرانی_اسلامی ، سخت رویی ، امید ، خودکارآمدی ، دانش آموزان تیزهوش