تاثیر تنش خشکی و سوپرجاذب بر محتوی نسبی آب و شاخص کلروفیل برگ و رابطه آن‌ها با عملکرد ماده خشک در سورگوم علوفه ای رقم اسپیدفید

تنش خشکی یکی از مهم‌ترین مشکلات تولید گیاهان زراعی در مناطق خشک و نیمه خشک جهان می‌باشد. کاربرد برخی مواد، نظیر پلیمرهای سوپرجاذب در خاک، باعث افزایش ماندگاری آب در خاک و در نتیجه کاهش مصرف آب و آب شوئی کودها می‌گردد. این مواد می‌توانند اثرات تنش کم آبی بر گیاه را کاهش داده و منجر به افزایش عملکرد در مناطق خشک و نیمه خشک گردند. به منظور تعیین تاثیر سوپرجاذب در شرایط تنش خشکی بر عملکرد، اجزاء عملکرد و بعضی ویژگی های فیزیولوژیک سورگوم علوفه ای، آزمایشی به صورت کرت‌های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک‌های کامل تصادفی با 3 تکرار در منطقه دشتک زاهدان انجام گردید. تیمار آبیاری با چهار سطح ( 100، 80، 60 و 40 درصد نیاز آبی گیاه ) به عنوان کرت اصلی و مقادیر سوپرجاذب با چهار سطح (صفر ، 75، 150 و 225 کیلوگرم در هکتار) به عنوان کرت فرعی در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد تنش خشکی باعث کاهش محتوی نسبی آب برگ و شاخص کلروفیل و سوپرجاذب باعث افزایش محتوی نسبی آب برگ و شاخص کلروفیل شده به طوری که با افزایش محتوی نسبی آب برگ، شاخص کلروفیل افزایش یافته و بین این دو همبستگی معنی‌دار (0/845=r) وجود داشت. همچنین بین متوسط محتوی ن سبی آب برگ و متوسط شاخص کلروفیل با متوسط عملکرد ماده خشک به ترتیب همبستگی معنی دار 0/793 و 0/901 دیده شد

کلیدواژه ها:

دوام سطح برگ ، سوپرجاذب ، شاخص سطح برگ ، شاخص کلروفیل ، محتوی نسبی آب برگ