بررسی اثرات تیمار سیلیکون بر روی تغییرات آنزیم ضد اکسنده پراکسیداز و محتوی کلروفیل برگی بر روی دو رقم گیاه برنج (Orisa sativa L) در شرایط تنش خشکی

تنش خشکی, یکی از مهم‌ترین تنش‌هاست که به شدت عملکرد گیاهان زراعی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. سیلیکون, عنصری فراوان در پوسته‌ی زمین است که نقش آن در افزایش تحمل گیاهان به تنش‌های محیطی اثبات شده است. جهت بررسی اثر سیلیکون در افزایش تحمل به خشکی در دو ژنوتیپ گیاه برنج (Orisa sativa L.) به نام خزر و هاشمی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با اعمال سه تیمار شاه، خشکی و سیلیکون-خشکی ( 2 میلی مولار سیلیکات سدیم / کیلوگرم خاک) در سه تکرار در گلخانه انجام شد. بدین منظور محتوی کلروفیل و آنزیم ضد اکسنده پراکسیداز مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد که با اعمال تیمار سیلیکون در شرایط تنش، بر فعالیت آنزیم ضد اکسنده (پراکسیداز (POD)) و نیز میزان کلروفیل برگ در مقایسه با تیمارهای شاهد و خشکی باعث کاهش اثرات منفی ناشی از خسارت تنش گردید. فعالیت آنزیم اندازه‌گیری شده و نیز محتوی کلروفیل کل در رقم مقاوم بالاتر از رقم حساس بود. نتایج آزمایش نشان داد که سیلیکون نقش موثری در افزایش فعالیت آنزیم ضد اکسنده پراکسیداز داشته و باعث کاهش خسارت ناشی از تنش اکسیداتیو گونه های فعال اکسیژن می‌گردد

کلیدواژه ها:

برنج ، سیلیکون ، خشکی ، آنزیم پراکسیداز ، محتوی کلروفیل