مطالعه مبانی و تیوری های بلند مرتبه سازی در جهان و ایران و آثار آن بر شهر

امروزه مسایلی از قبیل افزایش جمعیت، کمبود مسکن، کمبود زمین و جلوگیری از گسترش بی رویه شهرها برای استفاده بهینه از زمین های شهری سبب شده که بلند مرتبه سازی و الگوی شهر فشرده مورد توجه قرارگیرد. با گسترش روزافزون جمعیت و رشد آن در سراسر جهان که تقاضای روز افزون مسکن را به دنبال داشته است، انسان نیز با شیوه های گوناگون از جمله برج سازی سعی کرد تا این نیاز را برآورده سازد. این پدیده را می توان یک پدیده اساسی در شهرسازی کنونی به شمار آورد. مقتضیات امروز، به ویژه افزایش جمعیت و رشد شهرنشینی، دست اندرکاران را واداشته است تا برای استقرار جمعیتی افزون تر در محدوده های شهری، ایجاد ساختمان های بلندمرتبه و یا به عبارت دیگر، رشد عمودی شهرها را ترویج دهند. استفاده فراگیر ازاین روش، بتدریج افزون بر کاربری های اقتصادی مانند کاربری های صنعتی ، اداری و تجاری دامنگیر کاربری های مسکونی نیز گشت و به مناطق پیرامونی شهر نیز گسترش یافت، این راه حل دارای تبعات و آثار منفی نیز بوده و مشکلات نوینی را برای شهروندان پدید آوردکه از آن جمله می توان به افزایش ازدحام و تراکم، افزایش آلودگی های زیست محیطی ، افزایش میزان محصوریت ، ملال آور شدن فضا ،کاهش دسترسی شهروندان به هوای آزاد و نور خورشید و افزایش مزاحمتهای شهری اشاره کرد.کشور ما نیز مانند سایر نقاط دنیا، با انگیزه صرفه جویی در مصرف زمین به ساختمان های بلندمرتبه روی آورده است. اما تجاربی که دارندگان تکنولوژی بلند مرتبه-سازی از سر گذرانده اند در ایران وجود ندارد و شرایط و نظامات لازم برای آن فراهم نشده است. در این مقاله سعی بر ان است تا با معرفی سابقه بلند مرتبه سازی در جهان ،روند بلند مرتبه سازی در ایران بررسی گردد.

کلیدواژه ها:

بلند مرتبه سازی ، قدرت های اقتصادی ، ازدحام و تراکم ، آلودگی زیست محیطی