هویت دهی به فرهنگ و آیین ایران

شرایط پیچیده زندگی امروز سبب پیچیدگی مسایل شهری و مفهوم بسیاری از فضاهای شهری را دگرگون ساخته است. نادیده انگاری ارزش های اجتماعی، فرهنگی ، هنری، آیینی و هویتی نهفته در فضاهای شهری، بی توجهی به ارتقای کیفیت های محیطی در فضاهای شهری و کیفیت های موثر در پیوندها و جابجایی های شهری و تاکید صرف برای ادراکات ذهنی طراحان شهری یا معماران سبب شکل گیری فضاهایی مردم گریز در ساختار شهری شده است که توانمندی مورد انتظار را نخواهد داشت، تا محیطی پاسخگو و منعطف در برابر رفتارهای شهروندی باشد. در این خصوص که مجتمع های فرهنگی، هنری و آیینی به عنوان یکی از مناطق استراتژیک و پراهمیت هر کشور محسوب می گردد؛ که منشاء شکل گیری اجتماعات بشری بوده است که در شرایط کنونی جهانی با تاکید بر تغییرات سریع در عرصه مباحث شهری توجه به تدوین استراتژی مدیریت شهری و به ویژه مدیریت توسعه مکان های فرهنگی اهمیت بیشتری پیدا می کند؛ همچنین به دلیل توسعه های نامناسب مجتمع های زیستی، حس مکان و تعلق به مکان در این مناطق تضعیف شده است و این خود موجب تغییر در احساس و تصور مردم از عملکرد مکان های فرهنگی و آیینی به ویژه شهرستان ارومیه شده است؛ در این میان حس تعلق به مکان عامل مهمی در هماهنگی فرد و محیط، برای بهره برداری بهتراز محیط و رضایت استفاده کنندگان و درنهایت تداوم حضور در آن را ایفا می کند. که درنهایت مدلی از عوامل تاثیرگذار محیطی در چنین مجتمع هنرهای آیینی ارایه گردیده است، که در جهت رسیدن به این هدف با استفاده از روش کیفی، توصیفی به بررسی ویژگی های شهرستان ارومیه و مکان های فرهنگی آن و نمونه های از مکان های فرهنگی جهانی پرداخته شده و یک مدل جدید برای تعیین استراتژی توسعه و ایجاد کارکردهای جدید در شهرستان ارومیه ارایه می گردد.

کلیدواژه ها:

مجتمع های فرهنگی ، هنرهای آیینی ، پایداری اجتماعی ، هویت